Statystyki mówią, że każdy z nas kłamie średnio dwa razy dziennie… Dziś nie tylko o nadwiślańskich sprawach.
Ostatnio sporo było w mediach o Wałęsie. Noblista, były szef Solidarności pojawiał się na wywiadach, w różnych programach telewizyjnych, by dowieść swojej niewinności. Współpracował? Donosił? Podpisał lojalkę w latach 70′? Tak twierdzą oskarżyciele Wałęsy. Nie ma na to dowodów odpowiadają jego obrońcy. Wśród tych ostatnich był mój ulubiony poseł Stefan Niesiołowski. Kto tu kłamie?
Mam bardzo dużą sympatię do byłego prezydenta. Nosiłem jego podobiznę w portfelu w czasach licealnych (1981-83) w Dakarze, nie przypuszczając nawet, że dotrę kiedyś do Polski. Wierzę mu. Po prostu. Pomimo, że wiara i wiedza są kuzynami, to rzadko się dogadują… Ktoś w sprawach teczki Wałęsy kłamie. Zastanawiam się, dlaczego ta sprawa nie wybuchła w pierwszej połowie lat 90′, kiedy Sejm kontraktowy zakończył swój żywot.
Dlaczego ludzie kłamią?
Kiedyś zadano to pytanie przechodniom na ulicach Dakaru. Odpowiedzi towarzyszyły uśmiechy jak to w tropikach. Każdy starał się po swojemu rozprawić z tematem. Czy da się uwolnić od kłamstwa? Bajka, wymysł, mistyfikacja, potwarz, oszczerstwo, oszukiwanie, zwodzenie, szalbierstwo, fałsz, symulowanie…Wszystkie religie, tradycje, obyczaje potępiają tę cechę! A jednak! Człowiek ciagle w niej tkwi.
Zapytana na dakarskiej ulicy staruszka Nabou ma swoją opinię i sądzi, że kłamstwo nie jest zwykłą nieprawdą jak wszystkim się wydaje, lecz wyrazem pewnych własnych realiów. Dlatego ona proponuje szukać „dalej niz samo znaczenie słów, bo kłamstwo jest dziełem Szatana”. Każdy człowiek wie że to zło, więc tylko diabeł zmusza ich do tego”. Nabou jest przekonana, że kłamstwo robi tak wspaniałą karierę, bo są osoby gotowe w nie wierzyć i „zamieniać” kłam w rzeczywistość. Gdyby każdy był w stanie wykryć nieprawdę, kłamca musiałby zmienić taktykę i mówiłby jak rzeczy się mają. Nabou podkreśla, że niestety tak nie jest. Nikt nie zadaje sobie pytania: dlaczego zgadzam się, by ktoś mnie okłamywał? Nie zapominajmy, że kłamca potrzebuje słuchacza, który mu uwierzy! Jeśli nie ma tego warunku, sprawy nie będzie.
Gdyby nie kłamstwo, relacje z innymi byłyby zdecydowanie lepsze. Tak twierdzi Fatou, młoda Senegalka, która dobrze zna jego konsekwencje. „Rozwodziłam się dwa razy, bo odkryłam fałsz u mężów”. Fatou podkreśla, że najgorsza rzecz jaka może się przytrafić komuś, to etykietka „kłamcy”. Niestety ludzie nie wiedzą, że to dno, upokorzenie, a kłamstwo może nawet zabić!
Człowiek powinien unikać kłamstwa, bo prawda wyjdzie i tak na jaw. To zdanie innej kobiety, Aissatou. Według niej, małżeństwa nie są tak stabilne jak dawniej, bo budowane są na kłamstwie. Tak tłumaczy coraz wiekszą liczbę rozwodów. „Kiedy odkrywasz, że małżonek kłamał, gdy ty miałaś całkowite zaufanie do niego, czujesz się śmieszna, a nawet upokorzona. Tylko ludzie z kompleksami kłamią, aby podnieść swoją wartość w oczach innych. Dotyczy to u obu płci”.
Ta skłonność niszczy wszystko: rodzinę, przyjaźń… Tak mówi Moussa. „Kłamca to mentalnie chora osoba. Jak inaczej wytłumaczyć, że zdrowy umysł decyduje się na coś takiego? To hańba! – dodaje mocno wkurzony. Jeśli kłamstwo jest złem, czy każda prawda jest do powiedzenia?
Massamba uważa, że misją adwokata nie jest mówienie prawdy, tylko uniewinnienie klienta. To sprawiedliwość zabrania kłamać, ale prawo wcale nie! Poza prawnikiem, który przymyka oko na pewne fakty , lekarz może także nie mówić całej prawdy pacjentowi. „Trudno patrzeć umierającemu prosto w oczy i powiedzieć, że to koniec, że jego czas jest policzony”. Tak mówi Dr Beye.
Jak wyglądałoby nasze życie, bez tej przywary? Gdyby wszystko co wychodziłoby z naszych ust byłoby czystą prawdą. Większość myśli, że taka osoba byłaby raczej samotna, bez przyjaciół. Mówić cały czas tylko prawdę. To dopiero wyzwanie. Kolory włosów różne, ale nosy jak kanapki Mc Donalda… wszędzie na świecie takie same! Wydłużone! Potem już nie można kłamać! Podobno statystyki mówią, że każdy z nas kłamie średnio 2 razy dziennie… Mój ulubiony francuski filozof Blaise Pascal miał jednak rację pisząc: „Nikt nie mówi o nas w naszej obecności tak, jak wtedy gdy nas nie widzi”. Żart, kłamstwo, kłamstewko… Zagrajmy tango, może słowa i czyny stworzą idealną parę i zatańczą!