Dziś o powstaniu CAF czyli Afrykańskiej Konfederacji Piłkarskiej do której należy ponad 50 federacji z wszystkich krajów Czarnego Lądu. Dokładnie 54. Nad jej powołaniem dyskutowano od połowy lat 50. Na kongresie FIFA w 1956 roku w Lizbonie odbyły się pierwsze tajne spotkania, a w końcu rok później w stolicy Sudanu Chartumie powołano do życia CAF. Założycielami było ledwie kilka ówczesnych niepodległych państw Afryki: Egipt, Etiopia, Sudan i RPA. Pierwszym prezydentem został Egipcjanin Abdelaziz Abdallah Salem.
Pod oficjalnym dokumentem widniały podpisy piętnastu osób, z czego połowę stanowili Egipcjanie. Kraj ten od początku zdominował afrykański futbol, co widać choćby po pierwszych wynikach w mocno wtedy kadłubowym Pucharze Narodów. Jedenastka “Faraonów” bez problemów radziła sobie z rywalami.
Confederation Africaine de Football od początku swojego istnienia miała duże znaczenie polityczne. Prawie cały kontynent walczył przecież wtedy o niepodległość, a futbol był i jest na Czarnym Lądzie ważnym spoiwem jednoczącym wiele grup etnicznych. Nieraz sam się o tym przekonałem, będąc choćby w takich krajach, jak Nigeria, Ghana czy Senegal.
Afrykańska Konfederacja Piłkarska postrzegana też była, jako pierwsza panafrykańska organizacja. OJA czyli Organizacja Jedności Afrykańskiej powstała dopiero sześć lat po założeniu związku futbolowego. Siedzibą CAF jest stolica Egiptu Kair. Obecnym prezydentem konfederacji jest pochodzący z Kamerunu Issa Hayatou. Swoją funkcję sprawuje od 1988 roku i mimo wielu skandali nie zanosi się na to, żeby chciał ustępować ze stanowiska. Przed nim CAF kierowali: Egipcjanie Abdelaziz Abdallah Salem (1957-58), Abdelaziz Moustafa (1958-67), pochodzący z Sudanu Abdel Halim Mohammed (1968-72), Etiopczyk Ydnekatchew Tessema (1972-87) i ponownie Sudańczyk Abdel Halim Mohammed (1987-88).
Michał Zichlarz, Afrykagola.pl