O Gwinei Równikowej pisze się w Polsce mało, bo i niewielu Polaków dociera do tego kraju. Kilka wysp i skrawek lądu na kontynencie afrykańskim, składają się na obszar, który łączy ciepły i wilgotny klimat strefy równikowej. I co najciekawsze wyspy w granicach Gwinei Równikowej stanowią element wulkanicznego łańcucha, w którego skład wchodzą także Wyspy Świętego Tomasza i Książęca.
Bioko
Centrum życia Gwinei Równikowej znajduje się na wyspie Bioko. Jest to największa wyspa w tym kraju jak i w całej Zatoce Gwinejskiej. Leży 40 kilometrów od wybrzeży Kamerunu. Kiedyś nazywała się tak jak jej odkrywca, Fernando Po. Jednak pierwszą jej nazwą, nadaną jeszcze przez Po, była Formosa czyli dosłownie “piękny kwiat”.
Dziś Bioko to wyspa o powierzchni ponad 2 tysięcy kilometrów kwadratowych, która swoim kształtem przypomina but. Tworzą ją dwie formacje wulkaniczne, przedzielone doliną, w miejscu, gdzie wyspa jest najwęższa. W południowej części Bioko, brzegi wyspy są strome i poszarpane. Na północy są bardziej dostępne, dlatego to tam funkcjonują dwa porty, Malabo i Luba.
Najwyższym szczytem na Bioko – wśród trzech szczytów na wyspie – jest Pico Basilé (dawniej Pico de Santa Isabel). Osiąga on wysokość 3011 metrów n.p.m. Leży w pobliżu portu Malabo. Z jego szczytu widać górę Kamerun, znajdującą się już na kontynencie afrykańskim.
Annobon
Drugą po Bioko wyspą Gwinei Równikowej jest Annobon – jest położona 595 kilometrów na południowy-zachód od Bioko. Nazwa Annobon pochodzi z portugalskiego i oznacza Nowy Rok. Ma to związek z dniem, w którym została odkryta, w 1472 roku.
Annobon jest małą wulkaniczną wyspą, o powierzchni 18 kilometrów kwadratowych. Jej linia brzegowa należy do stromych, z wyjątkiem północnej części wyspy. Tak naprawdę Annobon stanowi wygasły wulkan o wysokości 598 metrów n.p.m. ze szczytem o nazwie Quioveo. Jej krajobraz urozmaicają doliny i strome góry oraz jezioro w kraterze.
Annobon ma też najwilgotniejszy klimat w całej Gwinei Równikowej. Poza dużymi opadami deszczu, często zdarzają się w tym rejonie gwałtowne sztormy.
Na kontynencie
Gwinea Równikowa to również skrawek kontynentu afrykanskiego. Rio Muni stanowi równinę o powierzchni 26 tysięcy kilometrów kwadratowych. Wciśnięta pomiędzy Gabon i Kamerun jest domem dla 300 tysięcy ludzi.
Z Rio Muni graniczą Góry Kryształowe. Są jednak niższe niż stożki wulkaniczne na Bioko. Osiągają wysokość 1200 metrów n.p.m. Z kolei na połowę, dzieli ten obszar rzeka Benito. Pomimo jej istnienia nie ma mowy o żegludze śródlądowej. Tylko 20-kilometrowy odcinek od jej ujścia nadaje się do nawigacji.
Dwie większe wyspy, kilka mniejszych skrawków lądu rozrzuconych w Zatoce Gwinejskiej i nieproporcjonalnie rozciągnięte granice. To w połączeniu z kawałkiem stałego lądu, wciśniętym w Afrykę, Górami Kryształowymi brzmi bardzo zachęcająco.
(kofi)