Ninkin Mory Camara, samotny 75-latek, został znaleziony w lasach na wschodzie Gwinei przez okolicznych mieszkańców. Przez 50 lat Nankin ukrywał się tam, żyjąc z dzikimi zwierzętami
Udało mu się przeżyć dzięki polowaniom i zbieractwu. Jego ucieczka do lasu w latach 50-tych XX wieku, miała związek z obowiązkowymi pracami w „szkółkach” kauczuku i indygowca.
Kauczuk w Gwinei zbierano od lat 70-tych XIX wieku. Wkrótce cały region Kissi pełen był „kauczukowych szkółek”.
W rezultacie eksploatacji kauczuku jego zbieracze przetrzebili drzewostan na południu Gwinei, a jego „szkółki” przesunęły się na północ i do Futa Dżalon.
W 1909 roku Gwinea eksportowała 1810 ton kauczuku, co stanowiło 65% całkowitego eksportu z tej kolonii. Rok później konkurencja kauczukowca brazylijskiego, zbieranego na dalekim wschodzie spowodowała spadek cen. W tej sytuacji Gwinejczycy pozostali bez żadnego wynagrodzenia za swoją pracę przy zbiorach kauczuku.
Podczas I wojny światowej do obowiązków mieszkańców kolonii należało dostarczanie kauczuku na cele wojenne. Podczas drugiej wojny światowej było podobnie. Dopiero po jej zakończeniu Francja wprowadziła zakaz przymusowej pracy.
Powrót Camara do rodzinnej wioski Sérèkoronin potraktowano jak cud, który był świętowany przez całą prefekturę.
(mj)