Seszele odkryli już arabscy żeglarze. Na mapach z IX wieku pojawiły się one jako „wysokie wyspy”. W 1502 roku Vasco da Gama płynąc do Indii, dostrzegł Wyspy Zewnętrzne i nazwał je Amirantami. Kilkanaście lat później Wyspy Wewnętrzne zaczęły pojawiać się na mapach portugalskich jako „Siedem Sióstr”. Aż do połowy XVIII wieku Europejczycy nie interesowali się Seszelami. Do ich brzegów docierały najczęściej okręty, który zboczyły z kursu z powodu sztormu.
W 1769 roku dwaj żeglarze Rochon i Grenier udowodnili, że Seszele leżą w ważnym miejscu na szlaku żeglownym do Indii przez co znaczenie wysp wzrosło. Ich nazwa upamiętnia Jeana Moreau de Séchelles, ministra finansów na dworze Ludwika XV. Od lat siedemdziesiątych na Seszele zaczęli przybywać osadnicy. W 1790 roku w wyniku wydarzeń rewolucji francuskiej stworzyli oni Zgromadzenie Kolonialne oraz proklamowali własną konstytucję i uniezależnili się od Francji.
Cztery lata później administratorem Seszeli został Jean Baptiste Queau de Quincy (1748-1827), który umiejętnie rządził kolonią w latach wojen napoleońskich. Dzięki jego staraniom wyspy znalazły się pod zwierzchnictwem Wielkiej Brytanii dopiero w 1811 roku. Quincy został odsunięty od bezpośredniej władzy, ale pozostał Sędzią Pokoju i szanowaną postacią aż do swojej śmierci w 1827 roku. Zniesienie niewolnictwa w 1835 roku przyczyniło się do zmian w rolnictwie. Zamiast cukru, ryżu i kukurydzy farmerzy zaczęli uprawiać kokosy.
W 1903 roku Seszele stały się oddzielną kolonią. Brytyjczycy zaczęli traktować Wyspy jako miejsce zsyłki więźniów politycznych z Zanzibaru, Egiptu, Cypru i Palestyny. Wielu z nich z czasem polubiło życie na wyspach. Jak pisał arcybiskup Makarios: „Kiedy nasz statek wypłynie z portu, zabierzemy z sobą wiele dobrych i miłych wspomnień z Seszeli (…) Niech Bóg je wszystkie błogosławi.”
Republika Seszeli odzyskała niepodległość w 1976 roku. Pierwszym prezydentem został James Mancham, premierem zaś Albert René. Rok później gdy Mancham przebywał na konferencji Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, René dokonał zamachu stanu.
Mimo kilku prób pozbawienia go władzy rządził aż do 2003 roku, lawirując skutecznie w czasie zimnej wojny między ZSRR a USA. Przez wielu historyków bywa on przyrównywany do Quincy’ego ponieważ obydwaj w bardzo burzliwych chwilach potrafili zachować niezależność Seszeli. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że nadali właściwy bieg historii tego maleńkiego kraju. Swoim następcą René wyznaczył Jamesa Michela.
A Seszele dziś? Nadal żyją swoim własnym rytmem.
Aleksandra Gutowska