Od marca 2007 roku obowiązuje specjalne porozumienie w sprawie rybołówstwa między Unią Europejską a Marokiem. Jest ono ważne przez 4 lata od jego podpisania. Wszystko wyglądałoby dobrze, gdyby nie fakt, że porozumienie to nie rozróżnia terytorium Maroka i Sahary Zachodniej, łącząc je w jeden obszar o nazwie Maroko. W ten sposób otwiera ono drogę do połowów w wodach, które należą do Sahary Zachodniej.
Porozumienie z Marokiem w 2007 roku nie doprecyzowało, gdzie kończy się marokańskie terytorium. W rezultacie, to Marokańczycy otrzymali prawo do decydowania o tym, czy Sahara Zachodnia jest w granicach marokańskiego państwa. Porozumienie nie określa wielkości obszaru, do którego ma zastosowanie, stwierdzając ogólnikowo, że mogą to być wody znajdujące się pod kontrolą bądź jurysdykcją Królestwa Maroka. Takie brzmienie porozumienia wzmocniło pozycję Rabatu, który od 1975 roku okupuje Saharę Zachodnią.
Unijni decydenci wbrew zgłaszanym wątpliwościom i obawom o włączenie do strefy marokańskich wód terytorialnych, również, tych należących do Sahary Zachodniej, zignorowali niebezpieczeństwo i nie chcieli wypowiadać się na temat ich rozgraniczenia. W rezultacie unijne statki łowią w wodach Sahary Zachodniej, uznając je za wody należące do Maroka.
Interpretacja UE w sprawie terytorium Sahary Zachodniej stoi w sprzeczności z postawą innych państw. USA w swoich umowach z Marokiem nie uznają marokańskiej zwierzchności nad Saharą Zachodnią i popierają wysiłki ONZ w realizacji zachodniosaharyjskiego procesu pokojowego. W 2008 roku, a więc rok po podpisaniu porozumienia z Marokiem, unijny komisarz ds. rybołówstwa przyznał, że statki pod unijnymi banderami wpływają na wody Sahary Zachodniej, lecz nie oznaczało to rewizji porozumienia z Marokiem.
Rybołówstwo w zachodniosaharyjskich wodach na mocy porozumienia UE z Marokiem stoi w sprzeczności z międzynarodowym prawem i podkopuje wysiłki ONZ na rzecz rozwiązania problem ponad 30-letniej okupacji Sahary Zachodniej przez Maroko. Ten najdłużej toczący się konflikt w Afryce nie będzie miał żadnych szans na zakończenie, jeśli UE będzie podpisywała porozumienia legitymizujące marokańską okupację zachodniosaharyjskiego terytorium. ONZ jasno określa sprawę Sahary Zachodniej jako kwestię dekolonizacji, która nie miała szans odbyć się na tym obszarze wobec następującej zaraz po hiszpańskiej, marokańskiej kolonizacji Sahary.
UE zdaje się nie widzieć problem w układaniu się z Marokiem, pomimo że ONZ nie uznaje marokańskich władz za prawowitych zarządców Sahary Zachodniej i ich prawa do udzielania licencji np. na połowy w zachodniosaharyjskich wodach terytorialnych, które należą do jednych z najbogatszych na świecie łowisk. Dlatego umowa z 2007 roku przedłuży jeszcze bardziej konflikt o Saharę Zachodnią, bo Rabat traktuje ją jako swoje terytorium, a do takiego traktowania zachęca je Bruksela.
Brak precyzyjnego rozgraniczenia wód terytorialnych Sahary Zachodniej i Maroka spotkał się już ze sprzeciwem rządu szwedzkiego, który zaprotestował przeciwko porozumieniu z 2007 roku. Przeciwko umowie głosowało też 200 eurodeputowanych.
Porozumienie wygasa w marcu 2011 roku. Do tego czasu UE ma szansę naprawić swój błąd. Cenę za ten błąd płacą przede wszystkim Saharyjczycy, którzy albo żyją na wygnaniu jako uchodźcy, albo na rodzinnej ziemi, gdzie marokańskie władze prześladują ich i traktują jak obywateli drugiej kategorii, faworyzując Marokańczyków kolonizujących Saharę Zachodnią na zlecenie Rabatu.
6 listopada 2009 roku ruszyła kampania na rzecz rewizji porozumienia z Marokiem w sprawie rybołówstwa. Organizator kampanii, Western Sahara Resource Watch (WSRW), chce, uświadomić obywatelom UE jak nieetyczny proceder prowadzi unijna komisja zajmująca się rybołówstwem i skłonić ją do sprecyzowania zasięgu terytorialnego Maroka w umowie, zgodnie z międzynarodowymi ustaleniami i stanowiskiem ONZ, wyłączającym Saharę Zachodnią z granic Maroka.
SZ