Przez ostatnie dwie kadencje New Patriotic Party (NPP) rządziła Ghaną. Teraz znajdzie się w opozycji. I chociaż NPP została założona w 1992 roku, to jej działacze twierdzą, że ma znacznie dłuższy rodowód.
Według oficjalnej historii partii NPP powstała jako kontynuatorka tradycji United Party (UP), jedynej opozycji , jaka działała pod rządami Kwame Nkrumaha w latach 1957-1964. To w jej szeregach działał słynny Kofi Abrefa Busia oraz legendarny Joseph Kwame Kyeretwi Boakye Danquah. Później, kiedy do władzy doszedł Busia, w jego rządzie znalazł się John Kufuor, późniejszy lider NPP.
Powstanie NPP było możliwe dzięki demokratyzacji życia politycznego w Ghanie. W 1992 roku po dekadzie rządów Jerry’ego Rawlingsa, Rawlings postanowił wprowadzic wielopartyjny system władzy. W związku ze zbliżającą się demokratyzacją kraju, powstała NPP. Wśród jej założycieli znaleźli się działacze wcześniejszego ugrupowania Progress Party (PP). NPP miała być w pewnym sensie reaktywacją PP. Zorganizowano komitety tymczasowe, które przygotowały funfdamenty pod założenie nowej siły politycznej. Najważniejszą rolę w procesie formowania partii odegrał B. J. da Rocha.
Oprócz Rocha, w procesie formowania NPP wziął udział szereg innych polityków. Wśród nich znalazł się Stephen Kreku, oferując swój dom na miejsce spotkań założycieli NPP. Był też Agyenim Boateng, pierwszy sekretarz generalny NPP i John Kufuor, późniejszy prezydent Ghany. Byli także Victor Owusu, H. O. Lamptey, R. R. Amponsah, Appiah Menkah, Prof. Albert Adu-Boahene, Kwame Safo-Adu, Alhaji Shaani Mahama, J. A. Addison, Kwesi Brew, Kwabena Pepra, Alhaji B. K. Adama, C. K. Tedam i Ebenezer Sakyi-Hughes.
NPP powstała w Kumasi, tradycyjnej stolicy ludu Aszantów. To od samego początku sprawiło, że NPP mogła liczyc przede wszystkim na silne poparcie w Ashanti Region. Takiej popularności nie udało się zdobyć tej partii na zamieszkanej przez niespokrewnione z Aszantami grupy etniczne z północnych regionów Ghany oraz wschodniego Volta Region, gdzie dominuje lud Ewe. Do dziś wyborcza mapa Ghany, w chwili ogłaszania rezultatów pokrywa się z tymi sympatiami. NPP nie pomogła nawet nominacja na wiceprezydenta, muzułmanina – islam dominuje na ghańskiej Północy – Alhaji Aliu Mahama. Mahama był później jednym z kandydatów NPP na prezydenta. Ostatecznie zebrał zaledwie kilka procent głosów wśród swoich partyjnych kolegów, a nominacja na kandydata w wyborach prezydenckich trafiła do Nana Akuffo-Addo.
Swoją polityczną karierę NPP zaczęła podczas wyborów w 1992 roku. Jednak tak naprawdę NPP weszła do polityki wraz ze zwycięstwem Johna Kufuora w wyborach prezydenckich z 2000 roku. Od tego czasu przez kolejne dwie kadencje Kufuor nadawał ton działalności NPP. Nie obyło się bez problemów i oskarżeń ze strony opozycji. Ekipa Kufuora wywodząca się z NPP była oskarżana o korupcję i rozgrywanie własnych interesów, dzięki sprawowanej władzy. Jednak w 2004 roku NPP zdobyła ponad 52 procent głosów. W ostatnich wyborach, z grudnia 2008 roku, straciła status głównej siły parlamentarnej na rzecz National Democratic Congress (NDC).
NPP jest ugrupowaniem konserwatywno-liberalnym. Wspiera rozwój prywatnej przedsiębiorczości, Pomimo swoich zapowiedzi nie udało się jednak jej powstrzymać dalszego exodusu wykształconych Ghańczyków. Przez dwie kadencje NPP nie stworzyła też takiego systemu ubezpieczeń, który umożiwiłby dostęp wszystkich obywateli do opieki medycznej.
Po części jest to wynik wspomnianego już „drenażu mózgów”. Młodzi Ghańczycy jeśli tylko mogą, wyjeżdżają. I o ile Kufuor postawił sobie za cel rozwój kraju, tak, aby Ghana nie musiała sięgać po pomoc zagraniczną, to nie udało mu się go zrealizować.
Wielka szansa stoi przed obecną większością parlamentarną i prezydentem Johnem Atta Millsem z NDC. W 2010 roku staną się oni dysponentami złóż ropy naftowej, których eksploatacja u wybrzeży Ghany ma właśnie się zacząć.