Historycznie uważane za nieużytki lub „niezdrowe bagna pełne chorób ” i często niszczone w imię utrzymania higieny, lasy namorzynowe są w istocie jednymi z najbardziej fascynujących, tropikalnych ekosystemów Afryki.
Drzewa namorzynów żyją na granicy między wylewającymi rzekami i przypływami oceanów, a suchymi nabrzeżami, tworząc nowe miejsce dla innych gatunków roślin i zwierząt. Namorzyny wykazują niezwykłą zdolność adaptacji do skrajnie trudnych warunków naturalnych. Występują masowo wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej, od Senegalu do Kongo, oraz miejscami w Afryce Wschodniej.
Jakie cechy umożliwiają tym niezwykłym roślinom przeżycie w tak niesprzyjających warunkach? Większość roślin ginie w słonym środowisku, ale namorzyny potrafią filtrować sól. Ponadto ratują je korzenie, wystające nad powierzchnią wody, dzięki czemu namorzyny doskonale sobie radzą w takim środowisku, a dodatkowo umacniają brzegi i zapobiegają wypłukiwaniu plaż.
Lasy namorzynowe są domem dla wielu gatunków zwierząt – od oczywistych, jak ryby i skorupiaki, po rzadkie gatunki ptaków i morskich ssaków. Ptaki (około 250 gatunków) znajdują tam doskonałe miejsca lęgowe, oraz schronienie podczas migracji. Namorzyny są też źródłem cennych surowców i pożywienia dla lokalnych społeczności – krabów, ostryg, krewetek i ryb, oraz drewna, często wykorzystywanego na opał i jako budulec.
Szacuje się, że na świecie znajduje się 16 milionów hektarów lasów namorzynowych.
(maru)