Twórcy nowej wersji piosenki “Makumba” zapewne mieli dobre chęci, włączyli się w dzieło pomocy dzieciom w Afryce. Jednak oprócz intencji liczy się tez sposób realizacji i przekaz płynący ze słów piosenki. Pomaganie innym jest szlachetną rzeczą, ale ważny jest tez sposób w jaki o tej pomocy mówimy i czy zachowujemy szacunek dla adresatów pomocy, czy ich nie ośmieszamy, nie utrwalamy szkodliwych stereotypów. Niepotrzebne było wkładanie w usta dzieci infantylnego tekstu, opowiadającego o wielkiej biedzie i zbawiennej pomocy “białasa” a wszystko to w sposób dla nich upokarzający.
Rasizm w Polsce może być zamierzony lub niezamierzony. Niezamierzony bywa z powodu braku wiedzy i świadomości, co prowadzi do niezrozumienia innych społeczeństw. Przyczyną niedostatecznej wrażliwości na te problemy może być tez brak dużych społeczności pochodzenia afrykańskiego, brak powiązań kulturowych czy handlowych. Jednak to wszystko nie zwalnia żadnego społeczeństwa od konieczności zaniechania jakichkolwiek przejawów rasizmu. W Polsce największa odpowiedzialność za uwrażliwienie społeczeństwa w tej kwestii spoczywa na barkach klas wykształconych, intelektualistów, polityków jak również twórców materiałów kulturalnych, w tym muzyków.
Środowiska te powinny mieć swój znaczący udział w szerzeniu ducha tolerancji i otwartości na wiedzę o innych kulturach i narodach, zwłaszcza tych, które były ofiarami niewolnictwa i rasizmu czyli ludach afrykańskich. Ważne jest również, abyśmy jako społeczność afrykańska w Polsce, w trosce o kolejne pokolenia, stawili czoła tym niebezpiecznym i psychologicznie destrukcyjnym zjawiskom (jakimi są rasizm i nietolerancja), przy pomocy skutecznych, mądrych i zdecydowanych metod działania . Powinniśmy tez bardziej zintegrować się ze społeczeństwem pomimo trudnych wyzwań. Jak również wykorzystać wszystkie dostępne możliwości, prawne, społeczne, polityczne lub inne, aby osiągnąć pożądany cel.
dr Nagmeldin Karamalla-Gaiballa, pochodzi z Sudanu, jest ekonomistą i specjalistą z zakresu finansów publicznych