Uzasadnienie otrzymania nagrody Nobla: w uznaniu walorów „trylogii kairskiej”.
Urodzony w Kairze w 1911, Nadżib Mahfuz pierwszą powieść opublikował w 1939 r. i przez następne dziesięć lat wydał ich jeszcze dziesięć, ale po rewolucji w Egipcie w 1952 r. przestał pisać na parę lat. Wśród jego najważniejszych dzieł znajduję się trylogia kairska Bayn al Qasrayn, Qasr al Shawq, Sukkariya (Pomiędzy pałacami, Pałac tęsknoty, Dom z cukru) Zaczął ponownie pisać w 1959 r., kiedy wydał Dzieci z Gebelawi (1959) i w przeciągu najbliższych lat wydał następujące książki: Złodziej i psy (1961), Jesienna przepiórka (1962), Rozmowy nad Nilem (1966), i Miramar (1967), jak również parę zbiorów krótkich opowiadań. Mahfuz dostał Nagrodę Nobla jako pierwszy autor arabski. Jest pisarzem bardzo płodnym, który w przeciągu swojego życia wydał ponad 30 powieści, ponad 100 opowiadań, przynajmniej 14 tomów poezji i około 30 scenariuszy filmowych. Zmarł w styczniu 2006 roku w Kairze, w wieku 94 lat.
BIBLIOGRAFIA – publikacje po polsku
Kamal. Opowieści starego Kairu (2009 PIW)
Opowieści starego Kairu (2005 PIW)
Rozmowy nad Nilem (2008 Świat Książki)
Złodziej i psy (2007 PIW)
Hamida z zaułka Midakk (1982 Książka i Wiedza)
Miłka Stępień