Ingall jest malowniczą wioską położoną na styku dróg karawanowych 160 kilometrów na południowy zachód od Agadez. Historia Ingall sięga XVI wieku. Dwaj przybysze z Fezu szukali schronienia u sułtana Airu. Sułtan polecił im znalezienie odpowiedniego miejsca. Mieli w nim zadbać o rozwój handlu i krzewienie islamu.
Podróżnicy wyruszyli na poszukiwania. Wszędzie gdzie się pojawiali kopali w ziemi wielką dziurę a następnie zasypywali ją. Zamierzali osiąść w miejscu, w którym wykopany piasek wystarczyłby nie tylko na zasypanie jamy .
Ostatecznie znaleźli je i nazwali Ingall. Powrócili do sułtana i w podzięce złożyli mu 20 złotych i 20 srebrnych monet. Sami udali się na pielgrzymkę do Mekki. Kiedy z niej wrócili po trzech latach, osiedlili się w Ingall na stałe.
Pierwsza rodzina składała się z 34 osób. Z czasem pojawili się kolejni ludzie. Podczas swojej podróży władca państwa Songhai zatrzymał się w Ingall i pozostawił w nim około 100 osób, które zbudowały miasto. Grupa ta zaczęła posługiwać się językiem będącym połączeniem arabskiego, tamasheq, dżerma i songhai. Do dziś wszystkie te języki pozostają w użyciu w tym rejonie.
Ingall zawsze był punktem spotkania kilku grup pasterzy z Agadez, Tahoua, Zinder, Maradi czy Tillabery. Przyjeżdżają także nomadzi z państw ościennych. Udają się do Ingall ponieważ zwierzęta potrzebują soli, w którą niezwykle bogata jest tutejsza roślinność. Stąd co roku na zakończenie wypasu pory deszczowej pasterze spotykają się z krewnymi, aranżują śluby, wymieniają informacje, zacieśniają więzy społeczne. Stąd wzięło się La Cure Salle czyli tzw. Święto soli.
Do momentu uzyskania niepodległości przez Niger, to tradycyjne święto leżało w gestii przywódców grup pasterskich. Od 1960 roku święto stało się wydarzeniem administracyjnym, kulturowym, narodowym, którym opiekują się odpowiednie władze.
La Cure Salee, dla odwiedzających widzów jest okazją do przyjrzenia się zwyczajom Tuaregów i Fulanów Wodaabe, którzy w czasie święta, zakładają na siebie i swoje zwierzęta najpiękniejsze stroje. Na La Cure Salee, Wodaabe świętują Gerewol, podczas którego kobiety wybierają odpowiednich kandydatów na męża. Dlatego też mężczyźni stroją się w strusie pióra i malują ciało, aby później prężyć się przed gotowymi do zamążpójścia dziewczynami. Natomiast młode kobiety tuareskie próbują przyciągnąć uwagę gotowych do ożenku młodzieńców, którzy pokazują swą siłę podczas wyścigów i tresury wielbłądów.
Niestety z roku na rok La Cure Salee, staje się jednak coraz bardziej komercyjną imprezą, nie mającą nic wspólnego z kilkusetletnimi tradycjami. Data festiwalu ustalana jest sztucznie przez rząd i to on decyduje kto ma na festiwalu wystąpić. W Nigrze konflikt pomiędzy rządem i Tuaregami przybrał znowu na sile. Na północy trwa tuareska rebelia przeciwko władzom w Niamey.
Marta