Były sekretarz generalny ONZ, Kofi Annan, oraz kenijski prezydent Mwai Kibaki i premier Raila Odinga otrzymali doktorat honoris causa Uniwersytetu w Nairobi za rozwiązanie konfliktu w Kenii.
Kontrowersji nie budzi osoba Annana, który rzeczywiście miał duży wpływ na przebieg mediacji między stronami kenijskiego konfliktu. Niezrozumiałe jest jednak wyróżnienie Kibaki’ego i Odinga, którzy tak naprawdę przycznili się do wybuchu tego konfliktu.
Kibaki, który według oficjalnych wyników grudniowych wyborów wygrał w wyścigu o fotel prezydencki, w opinii Odinga przywłaszczył sobie zwycięstwo. Odinga zarzucił Kibaki’emu kradzież wyborczego zwycięstwa. Od tego, pod koniec ubiegłego roku, rozpoczął się jeden z najkrwawszych konfliktów w dziejach Kenii.
Odinga popierany przez ludy Luo i Kalendżin, wypowiedział posłuszeństwo Kibaki’emu, reprezentującemu interesy ludu Kikuju. A ponieważ zwolennicy Odingi i Kibaki’ego nie lubili się już od dawna, zanim na kenijską ziemię dotarła wielka polityka, na konflikt polityczny nałożył się konflikt etniczny.
W rezultacie zamieszek zginęło ponad 1500 osób a setki tysięcy Kenijczyków musiało uciekać ze swoich domów. Dopiero misja pokojowa Annana doprowadziła do pogodzenia Kibaki’ego i Odinga.
Teraz, gdy Uniwersytet w Nairobi nagradza polityków, którzy przyczynili się do fali etnicznych morderstw w imię walki o władzę i tak naprawdę odpowiadają za zbrodnie z początku br. pozostaje zapytać dlaczego to oni dostali ów doktorat? I czy to, że dochodząc do porozumienia i dzieląc się wreszcie władzą za pośrednictwem Annana, jest wielkim osiągnięciem? Przecież żadnemu z nich nie zależało na zwykłych ludziach, tylko na władzy. Cel swój osiągnęli. Cenę za ich polityczną utarczkę zapłaciły tysiące ofiar zamieszek, które były szokiem dla świata.
A może tak przyznać jeszcze honoris causa Mugabe? Albo Kadafi’emu?