Jakie filmy na AfryKamerze?

afryka.org Kultura Film Jakie filmy na AfryKamerze?

Już 10 kwietnia rusza festiwal filmów afrykańskich AfryKamera. Jakie filmy na nim zobaczymy?

I. FOCUS SENEGAL

 MADAME TYSON

reż. Edward Porembny, Polska 2013, 90min.

Polska prapremiera !!!

Film dokumentalny “Madame Tyson” to historia, w której głównymi bohaterami są: sławna polityk i zarazem pierwsza kobieta promująca walki – Ndeye Ndiaye Tyson oraz dwóch młodych Senegalczyków – Modou i Thiam. Pomimo, że Ndeye Ndiaye Tyson nie umie czytać ani pisać, stała się w Senegalu znaną osobą, a także wzorem do naśladowania dla wielu rodaków. Przemieszcza się ogromną Hondą, zatrudnia osobistego szofera i asystenta. Gdziekolwiek się pojawia, wzbudza podziw, uznanie i respekt.

Z kolei Modou i Thiam dzięki zapasom chcą odmienić swoje życie. Rywalizują ze sobą, bo każdy z nich ma nadzieję, że pewnego dnia zostanie zauważony przez sławną promotorkę, wygra walkę o lepsze życie i stanie się następnym mistrzem senegalskich zapasów. I właśnie droga, którą zakończy wybór przez Ndeye Ndiaye Tyson zwycięzcy na koniec sezonu zapaśniczego i zorganizowanie mu wielkiej walki, stanowi dominujący wątek w filmie.

Film, który łączy miłość, nienawiść, nadzieje i złudzenia, zabiera widza w kolorową, kulturową podróż prowokującą do refleksji nad ludzką kondycją w społeczeństwie zmuszonym do ciągłej walki. “Madame Tyson” to obraz, który przedstawia alternatywę dla nielegalnej imigracji. Pokazuje bowiem nowe możliwości odniesienia sukcesu w swojej ojczyźnie.

Biografia reżysera:

Edward Porembny – Po studiach uniwersyteckich i Wyższej Szkole Filmowej w Paryżu, Edward zaczął swoją karierę filmowca we Francji. Po nakręceniu kilkudziesięciu dokumentów przeniósł się do Londynu. Dzięki sukcesowi filmu „Angleterre Underground” [1996]   reżyserem zaopiekował się MDC (Mentorn Barraclough Carrey), przodująca firma produkcji telewizyjnych w Anglii. Po wejściu Polski do Unii Europejskiej, Edward Porembny postanowił wykorzystać swoje doświadczenie w koprodukcji i otworzył firmę produkcyjną AMP Polska w Warszawie , która produkuje filmy fabularne i dokumentalne w międzynarodowej koprodukcji z użyciem polskiego zaplecza.  Edward Porembny ukończył warsztaty: Moonstone International, Strategic Marketing i Prime Packaging. Jest również absolwentem EAVE (European Audiovisual Entrepreneurs) z 2007 roku.

DZISIAJ (TEY)

scen. i reż. Alain Gomis, Francja, Senegal 2012, 86min.

Polska premiera !!!

„Dzisiaj” pokazuje ostatni dzień z życia Satché (Saul Williams), młodego Senegalczyka, który powraca do kraju, aby umrzeć. Pierwsze sekwencje filmu pokazują jego powolny spacer korytarzem, wśród płaczu przyjaciół i rodziny. Następnie widzimy Satche siedzącego w pokoju ze starszyzną, która ogłasza ostatni dzień jego życia, wyjaśniając jedynie, że. że „został wybrany”. Jednak przyczyna śmierci nie jest tutaj istotna, bo jest ona nieuniknioną koleją rzeczy.

Film uzmysławia widzowi, , że każdy z nas pewnego dnia „zatrzyma się”, nie kończąc tego, co zaczął. Ten głęboki i filozoficzny obraz, próbuje uchwycić ostatni dzień życia umierającego człowieka i jego walkę w poszukiwaniu wewnętrznego spokoju. Porusza przy tym kwestie przemijania oraz wyobcowania ‘bezdomnego’ emigranta. Ten przesycony atmosferą „ghost story” to wzruszająca i przejmująca poezja filmowa.

Nominowany do Złotego Niedźwiedzia na Berlinale 2012. Tegoroczny zwycięzca FESPACO, odbywającego się w Wagadugu (Burkina Faso), najważniejszego festiwalu filmów afrykańskich.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MFF FESPACO – Etalon d’or de Yennenga (Najlepszy film), Najlepszy aktor (Saul Williams)

2012: MFF Berlinale, MFF Chicago, MFF Dubai, MF Afrykańskich w Taryfie (Najlepszy film), MF Afryki, Azji i Ameryki Południowej (Najlepszy film), Vue d’Afrique (Najlepszy film)

Biografia reżysera:

Alain Gomis  – Ur. w Paryżu w 1972 roku w senegalskiej rodzinie imigrantów. Od samego początku swojej kariery jako reżyser,  Alain Gomis skupia się na temacie tożsamości oraz eksperymentuje z dekonstrukcją narracji. Po realizacji szeregu wideoklipów i krótkich metraży, zadebiutował z filmem „L’Afrance” (2001), który skupia się na psychicznym rozstroju, tak powszechnym wśród obcokrajowców mieszkających we Francji. „Tey” to jego trzeci film.

 

NIEOBECNOŚĆ (L’ABSENCE)

scen. i reż. Mama Keita, Francja, Senegal, Gwinea 2009, 81min.

Polska premiera !!!

Senegalski naukowiec Adama Diop (w tej roli William Nadylam) 15 lat temu wyjechał z kraju i – tak jak wielu innych utalentowanych ludzi z jego pokolenia – zamieszkał w Paryżu. Jako majętny, odnoszący spore sukcesy zawodowe emigrant, niechętnie wraca do kraju i związanych z nim wspomnień.Jednak na wieść o chorobie starej już babci, decyduje się na krótki powrót do ojczyzny. Wizyta w Senegalu jątrzy niezagojone rany i odnawia traumatyczne wspomnienia, szczególnie, gdy dowiaduje się, że porzucona przez niego przed laty głuchoniema siostra Aisha, zarabia na życie, jako prostytutka. Adama postanawia wyrwać ją ze spirali przemocy, łatwych pieniędzy i narkotyków. Nie jest to jednak takie proste, sam bowiem powoli zaczyna przyjmować reguły rządzące mętnym i przestępczym podziemiem miasta.

Festiwale, nagrody m.in.:

2009: MFF FESPACO (Najlepszy scenariusz), MFF Londyn, MFF Afrykańskich Taryfa (Najlepszy film)

Biografia reżysera:

Mama Keita  – Ur. w 1956 r. w Senegalu syn Wietnamki oraz Gujańczyka. Po studiach prawniczych w Paryżu swoją uwagę kieruje w stronę pisania dramatów scenicznych. Między 1981r. a 1997r. Keita nakręcił pięć krótkich metraży. Pierwszy pełnometrażowy obraz to dokument “David Achkar, une étoile filante” [David Achkar, spadająca gwiazda] (1998), prywatne pośmiertne wspomnienia na temat przyjaciela. Debiut fabularny “Le fleuve” [Potop] (2002) zdobył Nagrodę krytyków na MFF w Paryżu. Poza filmem “L’Absence” nakręcił jeszcze “Le Sourire du Serpent” [Śmiech żmii] (2003) oraz krótki metraż “One more vote for Obama” [Jeszcze jeden głos dla Obamy] (2010) w ramach projektu “L’Afrique vue Par….”.

II. AFROSELEKTA – MADE IN AFRICA

OTELO PŁONIE (OTELO BURNING)

reż. Sara Blecher, RPA 2011, 105min.

Polska premiera !!!

Jest rok 1989, a system apartheidu dogorywa. Południowoafrykańskie służby specjalne usiłują wywołać walki międzyetniczne, które doprowadzą do nieuniknionego rozpadu kraju. Na tle tych wydarzeń historycznych dorastają 16-letni Otelo Buthelezi, jego młodszy brat Ntwe i jego najlepszy przyjaciel Nowy Rok.  Po wizycie w domu na plaży, w którym pracuje ich nowy znajomy Modise, zarażają się miłością do surfowania. Wkrótce poznają świat zupełnie nowych przeżyć, oferujący nieznaną dotychczas wolność pośród fal i odcięcie od społecznych realiów kraju. „Latanie po wodzie” staje się ich drugim życiem. Szczególnie młody Otelo przejawia wyjątkowy dar, który chce wykorzystać łowca talentów Kurt Struely, roztaczając przed chłopcem idealistyczną wizję życia gwiazdy surfingu, tak odległą od brutalnej codzienności. Gdzieś obok tej nowej pasji wyraźnie odczuwa się narastające napięcie pomiędzy frakcjami politycznymi w kraju. A w obliczu rozgrywających się wydarzeń, trudno pozostać bezstronnym obserwatorem.

Przepiękny południowoafrykański “Otelo płonie” jest opowieścią o dorastaniu, dla którego większe tło stanowi echo historii. Jego reżyserka Sara Blecher instynktownie zdaje się rozumieć, że  nabrzmiałe ekcesy tak powszechne w tego typu filmach są nie na miejscu w jej historii.

NEIL GENZLINGER, New York Times (recenzja filmu tygodnia)

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: 14 nominacji do nagród widzów Africa Magic

2012: African Movie Academy Awards (Najlepsze zdjęcia), MFF Seattle, MFF Londyn, MFF Cape Town Winelands (Nagroda publiczności), MFF Bagdad (Najlepszy film),

2011: MFF Durban, MFF Toronto

Biografia reżysera:

Sara Blecher – Urodzona w Johannesburgu południowoafrykańska producentka i reżyserka. W związku z zaostrzeniem się reżimu apartheidowskiego wraz z rodziną wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych w 1981 roku. Tam ukończyła z wyróżnieniem szkołę filmową na Uniwersytecie w Nowym Jorku, by wkrótce potem powrócić do RPA i pracować dla BBC. Współzałożycielka firmy Cinga Productions, która wspólnie z Ochre Films zrealizowała dla SABC 2 nominowany do nagród Emmy serial “Zero tolerance” [Zero tolerancji] (2006). Ponadto pracowała dla południowoafrykańskiej firmy Curious Pictures i SABC przy realizacji programu reportażowego Special Assignment. Za reportaż “Kobus and Dumile” (2002) została przez CNN uznana najlepszym afrykańskim dziennikarzem roku. W ramach współpracy z SABC, Sara Blecher niedawno zrealizowała 26-częściowy dramat telewizyjny “Bay of Plenty” [Zatoka przepychu] (2009-2010) oraz 12 części południowoafrykańskiej wersji programu “Who Do You Think You Are?” [Kim ty myślisz, że jesteś?] (2010). Podczas ponad 20-letniej kariery realizowała reportaże i dokumenty dla BBC, Channel 4, PBS czy NBC. “Otelo Burning” jest jej debiutem fabularnym.

DZIEWICA MARGARIDA (VIRGEM MARGARIDA)

reż. Licinio Azevedo, Mozambik 2012, 90min.

Polska premiera !!!

Mozambik, rok 1975. Po 500 latach portugalskiej kolonizacji, Mozambijczycy po raz pierwszy wywieszają swoją flagę. Ci, którzy walczyli o niepodległość, mogą zacząć realizować swoje socjalistyczne ideały. Jednym z pomysłów jest reedukacja prostytutek i przekształcenie ich w „nowe kobiety” mające służyć rewolucji. Sto kobiet, prostytutek lub podejrzanych o prostytucje, zostaje aresztowanych. Wśród nich jest Margarida, dziewczyna z prowincji, która trafia do obozu z powodu braku dokumentów. Długie życie w odosobnieniu, w otoczeniu samych strażników i więźniarek sprawia, że kobiety muszą na nowo zdefiniować swoje człowieczeństwo.

Reżyser filmu Licynio Azebedo przyjechał do Mozambiku zaraz po odzyskaniu przez kraj niepodległości. W 1999r. nakręcił dokument „Prostytutki” o obozach reedukacyjnych dla kobiet. „Vigrin Margarida” to jednak coś więcej niż tylko kontynuacja dla tego filmu. Reżyser pokazuje w nim brutalne traktowanie kobiet, które zamknięte w obozach, są bite i upokarzane w imię rewolucji. Mimo nawiązania do wydarzeń z przeszłości, film jest komentarzem rzeczywistości i ludzi będących aktualnie u władzy.

Zazwyczaj jest podejrzliwy wobec kina afrykańskiego tkwiącego wciąż w narracji na temat zdrady idei rewolucji i niepodległości. Mimo konfrontowania się z bardzo bolesnymi epizodami z historii kraju film ma niewymuszony urok, który powoduje, że tkwi w pamięci przez wiele tygodni. (wybrany wśród 5 filmów 2012 roku w ankiecie wśród krytyków)

VLASTIMIR SUDAR, bfi.org.uk

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MFF FESPACO

2012: MFF Totonto, MFF Londyn, MFF Kartagina (Najlepsza rola drugoplanowa – Iva Mugalela), MFF Amiens (Nagroda publiczności)

Biografia reżysera:

Licinio Azevedo – Ur. 12 maja 1951 r. w Brazylii mozambicki reżyser, scenarzysta i pisarz. W Mozambiku mieszka od 1975 roku pracując w Narodowym Instytucie Filmowym. W tym czasie był realizatorem obrazu i dźwięku, m.in. dla Jean-Luc Godard’a czy Roy’a Guerra. Przez pięć lat prowadził cotygodniowy program telewizyjny “Canal Zero – Channel Zero”. Jest współzałożycielem niezależnej mozambickiej firmy produkcyjnej Ebano Multimedia. Najbardziej znany reżyser swego kraju; wyreżyserował i wyprodukował liczne dokumenty, które zdobyły wiele nagród na międzynarodowych festiwalach. Oprócz tego, wyprodukował i wyreżyserował również kilka filmów pełnometrażowych dla telewizji, w tym “Disobediencia”. Wraz z Ebano Multimedia wyprodukował obraz “Terra Sonambula”, oparty na prozie renomowanego pisarza mozambickiego Mia Couto. Od 1999 roku przewodniczył Prêmio FUNDAC – Fundo Nacional da Cultura, czyli narodowemu funduszowi, którego celem jest rozwój lokalnej kinematografii. Napisał zbiór opowiadań na temat mozambickiej wojny o niepodległość. W 2008 opublikował powieść “The Train of Salt and Sugar”, która swobodnie miesza fakty i fikcję. Dzięki niej zdobył szerokie uznanie także poza granicami kraju. „Virgem Margarida” to jego debiut fabularny.

PÓŁ ŻYWY W NAIROBI

reż. David ‘Tosh’ Gitonga, Kenia, Niemcy 2012, 96min.

Polska premiera !!!

Ten pierwszy w historii Kenii kandydat do Oscara jest drugim filmem wyprodukowanym przez „One Fine Days”, projekt rozwoju przemysłu kinematograficznego w Afryce, założony przez sławnego niemieckiego reżysera Toma Tykwera (Tykwer był tutaj reżyserem wspomagającym).

Film pokazuje losy i perypetie młodego chłopaka Mwas z prowincji Kenii, który marzy o zostaniu sławnym aktorem na miarę Bruce’a Willisa. Aby zrealizować marzenie, opuszcza swoją wioskę i wyjeżdża do Nairobi. Już pierwszego dnia poznaje na własnej skórze to, z czego słynie miasto, zwane przez mieszańców „Nairobbery”. Zostaje bowiem obrabowany z całego swojego dobytku. Walcząc o przetrwanie w Nairobi, Mwas  zaprzyjaźnia się z szefem małego lokalnego gangu, który wciąga go w świat przemocy. Ku swemu zaskoczeniu niezwykle łatwo odnajduje się w brutalnym świecie kradzieży i porwań samochodów – to dwa najbardziej popularne przestępstwa w Nairobi. Mimo to, Mwas nie porzuca swoich marzeń o karierze aktorskiej.

“Półżywy w Nairobi” jest jednym z wielu debiutanckich produkcji na tegorocznym festiwalu w Rotterdamie, ale jest też jednym z niewielu, gdzie tego nie widać. David Gitonga nigdy nie tkwi w miejscu, nie czai się, ale umiejętnie prowadzi opowieść do przodu z imponującą energią i werwą. (…) Widzowie Rotterdamu byli niezwykle uradowan przeżyciem i przyznali filmowi OSZOŁAMIAJĄCE 4,5 na 5, dzięki czemu zmieścił się w pierwszej dziesiątce festiwalu.

ARD VIJN, TwitchFilm

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MFF Rotterdam

2012: MFF Durban (Najlepszy aktor – Joseph Wairumu), MFF AFI (Nagroda publiczności), MFF Londyn, Oscary 2012 – Kandydat Kenii w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

Biografia reżysera:

David ‘Tosh’ Gitonga – Ur. w 1981 roku w Kenii. Zanim zaczął pracować w filmie, ukończył studia z marketingu. Pracował jako asystent producenta przy filmie „Dangerous Affair” [Niebezpieczny związek] (2002) w reżyserii Judy Kibinge. Po tym zaczął pracować jako asystent reżysera przez kolejnych kilka lat. W 2010 roku został wybrany przez One Fine Day Films do wyreżyserowania swojego pierwszego filmu pełnometrażowych „Nairobi Half Life”.

YEMA

Scen. i reż. Djamila Sahraoui, Algieria, Francja 2012, 90min.

Polska premiera !!!

Tragedia w stylu greckim, której akcja toczy się w samym środku algierskiej wojny domowej lat 90-tych. Oaurdia, samotna wdowa mieszkająca w izolacji na wsi, dokonuje pochówku najstarszego syna, Tarika, zabitego przez islamistów żołnierza w wojskach rządowych. Zabójcą może być nawet sam brat zmarłego, Ali, jeden z przywódców ruchu. Wdowę pilnuje na co dzień jeden z ludzi Aliego, który stracił rękę podczas wybuchu. W gospodarstwie wdowy znajdujemy bolesne odbicie całej wojny domowej. Stanowi ono mini-uniwersum bólu i zniszczeń spowodowanych wojną. W świecie tym, Ouardia próbuje zbudować swoje życie na nowo i powoli na wysuszonej ziemi zacząć uprawiać ogród.

Jakby podkreślając surowość świata, Djamila Sahraoui oferuje film pozbawiony jakiejkolwiek muzyki: wypełniają go tylko odgłosy wiatru oraz wrzaski kruków, zapowiadających nieszczęście. Jednak owo cisza jest niezwykle elokwentna: dostarczają filmowi wrażliwość i poezję.

JEAN MARIE MOLLO OLINGA, Fipresci

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: FESPACO (II miejsce)

2012: MFF Wenecja, MFF Dubai (Nagroda FIPRESCI), MFF Amiens, MFF Namur (Najlepsza aktorka)

Biografia reżysera:

Djamila Sahraoui – Ur. w 1950 roku w Algierii. Od 1975 roku mieszka we Francji. Ukończyła studia reżyserskie i scenopisarskie na l’IDHEC w Paryżu. Jej pełnometrażowy debiut „Barakat!” (2006) zdobył główną nagrodę na MFF w Dubaju. Ponadto zrealizowała krótkie filmy: “To be 2000 Years Old in the Aures Mountains” [Mieć 2000 lat w górach Aures] (1990) oraz “My Name Is Maryan” [Mam na imię Maryan] (1990), a także pełnometrażowe dokumenty „In God Half Sky” [Boskie pół nieba] (1995) oraz „And the Trees Grow in Kabylie” [Drzewa rosną w Kabylie] (2003).

MATERIAŁ (MATERIAL)

reż. Craig Freimond, RPA 2012, 94min.

Komedia. Młody Kassim pracuje z ojcem w rodzinnym sklepie z tkaninami. Zawsze uśmiechnięty jest ulubieńcem klientów. Jednak życie Kassima nie kończy się w sklepie. Prowadzi drugie, potajemne życie komika. Jako muzułmanin wychowywany w tradycyjnej rodzinie hinduskiej nie może pozwolić sobie na takie zajęcie. Komedia i śmiech uznawana są bowiem za coś niepoważnego. Kassim zdaje sobie sprawę z nieuniknionej konfrontacji z rygorystycznym ojcem. W międzyczasie wciąż jednak wymyka się nocami z domu, żeby występować na deskach klubów w Durbanie. Czy jednak w Islamie jest miejsce na śmiech i autorefleksję?

„Materiał”, w którym w roli głównej występuje Riaad Moosa (z zawodu lekarz), jeden z najsławniejszych południowoafrykańskich komików, stał się niespodziewanym hitem w RPA i najbardziej kasowym filmem w historii lokalnej kinematografii. Prawa do dystrybucji filmu wykupiono już m.in. w Indiach i w Wielkiej Brytanii.

„Materiał” to film, który rozerwie i rozśmieszy każdego, a zarazem wciągnie i wzruszy. Rzadko spotyka się obrazy, które swobodnie integrują komedię z dramatem, a jednocześnie mają w sobie tyle treści, pomysłów i zabawnych momentów. […] Najzwyczajniej w świecie genialny film.

DAVID OLLERTON, The London Film Review

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: MFF Londyn, MFF Durban, MFF Montreal, MFF Pusan

Biografia reżysera:

Craig Freimond – Ur. w RPA. Ukończył studia teatralne na Uniwersytecie Wits w 1988 roku. Od tego czasu pracuje dla teatru, telewizji i filmu jako scenarzysta i reżyser, specjalizując się w komedii. W 2004 roku wyreżysował pierwszy film fabularny “Gums & Noses”. “Material” to jego trzeci film pełnometrażowy.

MOLOCH TROPICAL

scen. i reż. Raoul Peck, Haiti, Francja 2010, 107min.

W filmie nawiązującym do farsy Sokurowa „Moloch” (o libacjach Adolfa Hitlera, Evy Braun i „spółki” w górskim schronisku), czołowy reżyser Karaibów, Raoul Peck, oferuje kompleksowe spojrzenie na dzieje swojego kraju, „zgwałconego” przez historię, zachodnie siły i skorumpowane elity. Zamknięty na szczycie osnutej we mgle górskiej fortecy, prezydent kraju Jean de Dieu Théogène (wyraźnie wzorowany na obalonym w 2004 roku prezydencie Haiti, byłym księdzu Jean-Bertrand Aristide) przygotowuje się wraz z najbliższymi współpracownikami do uroczystych obchodów 200-setnej rocznicy niepodległości kraju. Kiedy rano w dniu obchodów w kraju wybucha powstanie przeciwko prezydentowi, zostaje on odcięty od świata zewnętrznego. Niegdyś człowiek Boga i ludu, wkrótce będzie musiał zmierzyć się z wizją własnego upadku, coraz bardziej zatapiając się w szaleństwie własnych słabości.

Przepięknie nakręcony, rejestruje rozpaający się przepych górskiej fortecy, kontrastując ją z kinetyczną, surową przemocą ulic miasta. Scenariusz dostarcza zarówno gorzki humor jak i ujawnia pokłady absurdu oraz przestrzeń do niepokojącej cichej refleksji.

ERIN OKE, Exclaim

Festiwale, nagrody m.in.:

2011: MF Fespaco

2010: MFF Berlinale

Biografia reżysera:

Raoul Peck – Ur. 1953 roku w Port-au-Prince na Haiti. Po nastaniu dyktatury Duvaliera wraz z rodziną uciekł z kraju i zamieszkał w Léopoldville w Kongu, gdzie mieszkał przez kolejne 24 lata. Peck uczył się m.in. w Stanach Zjednoczonych i Francji, a także na Uniwersytecie Humboldta w Niemczech, gdzie studiował inżynierię przemysłową. Zanim ukończył studia filmowe na DFFB w Berlinie w 1988 roku, pracował m.in. jako taksówkarz i fotograf. Jego pierwszy film pełnometrażowy „L’Homme sur les quais” [Człowiek na brzegu] (1993) znalazł się w konkursie głównym MFF Cannes. Inne ważne filmy w jego twórczości to “Lumumba” (2000) oraz “Czasami w kwietniu” (2006). Dwukrotny minister kultury Haiti w latach 1996-1997 oraz 2006-2009. Członek Jury w Cannes (2012) oraz w Berlinale (2013). Obecnie przewodniczący szkoły filmowej La Femis w Paryżu. Jego najnowsze dzieło to dokument o pomocy humanitarnej po trzęsieniu ziemi na Haiti, „Assistance mortelle” [Mordercza pomoc] (2013), który miał światową premierę na tegorocznym Berlinale.

PEGAZ (PEGASE)

scen. i reż. Mohamed Mouftakir, Maroko 2011, 104min.

Rihana, 20-letnia dziewczyna pochodząca z miejsca, w którym występuje kult arabskich koni, chroni się przed rzeczywistością w wymyślonym przez siebie świecie. Policja odnajduje ją brutalnie pobitą, w stanie traumy po tym, jak została zgwałcona. Dziewczyna nie jest w stanie powiedzieć, kto odpowiada za to, co się stało. W związku z całym zajściem, trafia na oddział psychiatryczny, gdzie opiekuje się nią Zineb. Próby wyciągnięcia prawdy kończą się jednak niepowodzeniem – Rihana zamyka się w ciszy. Jest przekonana, że została zgwałcona przez demona, a w łonie nosi jego dziecko. Według niej, ciąża jest darem “Władcy koni”, wszechwładnego ducha, którego zna z bajek opowiadanych przez ojca. Ale czy ten duch rzeczywiście istnieje?

Pogłębiony i surrealistyczny thriller psychologiczny z elementami realizmu magicznego oraz nutką Davida Lyncha, który sprawia wrażenie ruchomego obrazu (…) Najlepszy marokański film, jaki dotychczas widziałam.

VANESSA MACMAHON, fest21.com

Festiwale, nagrody m.in.:

2011: MFF FESPACO (Najlepszy film)

Biografia reżysera:

Mohamed Mouftakir – Młody marokański scenarzysta i reżyser filmowy. Studiował literaturą angielską i kinematografię we Francji. Po studiach odbył staże z pisania scenariuszy we Francji i w Tunezji, a swoją karierę rozpoczął jako asystent reżysera, współpracując z marokańskimi reżyserami: Mostafą Derkaoui i Mohamedem Fakhirem. Autor wielu scenariuszy filmowych, a także reżyser kilku nagradzanych filmów krótkometrażowych : “La danse du foetus” [Taniec płodu] (2003), “Fin du mois” [Koniec miesiąca] (2007) i “Chant funèbre” [Taniec żałobny] (2007). Film “Pegaz”, który zdobył w tym roku główną nagrodę na FESPACO, najważniejszym festiwalu filmowym na kontynencie afrykańskim, jest jego pierwszym filmem pełnometrażowym.

III. AFROSELEKTA DOKUMENTY

WYPRAWA NADZIEI (ESPOIR VOYAGE)

Scen., zdj. i reż. Michel K. Zongo, Francja, Burkina Faso 2012, 81min.

Polska premiera !!!

W Burkina Faso, normalnym zjawiskiem jest wyjazd młodych i zdrowych mężczyzn w poszukiwaniu pracy do bogatszego sąsiada, jakim jest Wybrzeże Kości Słoniowej. Wiele z osób, które wyjechały zarobkowo nigdy nie wraca, a czasami wstydząc się własnej porażki, zrywa wszelkie kontakty. Wiele osób znika bez śladu i wytłumaczenia. Starszy brat reżysera, Joanny, w wieku 14 lat także wyjechał w 1978 roku z kraju. Choć z początku kontaktował się z rodziną, z czasem słuch o nim całkowicie zaginął. Reżyser Michel K. Zongo – 32 lata później – wyrusza w prywatną podróż, mając nadzieję na odnalezienie śladów brata. Opowieść staje się ogólnoludzka, gdy Zongo odkrywa podczas wędrówki losy wielu pokoleń emigrantów. Szukając prawdy o swoim bracie, jego motywacjach i podróżach, tworzy przejmujący i piękny obraz życia ekonomicznych tułaczy. Niesamowity debiut filmowego samouka.

Największą wartością filmy jest jego umiejętność uchwycenia w oku kamery stratę i ból, który może ściągnąć na rodzinę migracja. Współczując tym, którzy odeszli, jak i tym, którzy zostali obraz pokazuje jak dezintegrują się więzi rodzinne w świecie, gdzie młodzi nieustannie wyjeżdżają i często nigdy nie wracają do domu.

ALEXANDER MACBETH, BBC

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: MFF Berlinale, MFF HotDocs w Toronto, MF Cinema du Reel,

Biografia reżysera:

Michel K. Zongo – Ur. 11 czerwca 1974r. w Koudougou, Burkina Faso. Reżyser, operator i scenarzysta. Ukończył kursy operatorskie w Narodowym Centrum Kinematografii w Burkina Faso (CNC), w Państwowej Telewizji Burkina Faso (TNB) oraz kursy organizowane przez Cinédoc Films (firma produkcyjna z Francji). W latach 2003-2008 pracował dla Cinomade, organizacji społecznej dążącej do edukowania społeczeństwa poprzez film. Przez lata był operatorem i drugim reżyserem przy licznych produkcjach. W 2011 roku nawiązał współpracę z Les Films du Djabadjah, który pomógł mu zrealizować pierwszy film „Sibi, dusza skrzypiec”. W tym samym roku założył Diam Production, gdzie we współpracy z Cinédoc Films zrealizował pełny metraż „Espoir Voyage” [Podróż nadziei] (2012), którego premiera odbyła się na Berlinale 2012. Obecnie pracuje nad nowym dokumentem o największej w kraju szwalni pt. „Faso Fani, La Fin du Rêve”.

DROGA DO APARTHEIDU (ROADMAP TO APARTHEID)

Scen. i reż. Ana Nogueira, Eron Davidson, RPA, USA 2012, 94min.

Polska premiera !!!

Wszelkie próby określenia Izraela, jako kraju systemowego apartheidu spotykają się z ostrą reakcją. Tym niemniej jednak wiele z czołowych postaci walk antysystemowych z RPA, jak Nelson Mandela czy Desmond Tutu, wskazuje na znaczne podobieństwa między dawną polityką rządu w RPA a tym, co dzieje się na terenie współczesnego Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Dokument przedstawia historię ucisku wynikającego z ‘rozdziału ras’ w Republice Południowej Afryki. Za pomocą obrazów i faktów, pokazuje szokujące podobieństwa w prawie i stosowanych instrumentach przemocy pomiędzy dwoma systemami. Prowadzi to do odważnej tezy mówiącej, że o ile w RPA próbowano wprowadzić apartheid, w Izraelu rzeczywiście się to udało. Autorzy stawiają pytanie, dlaczego państwo południowoafrykańskie spotkało się z międzynarodowymi sankcjami, a Izrael stosujący analogiczne metody represji, pozostaje bezkarny. Narratorką filmu jest zdobywczyni Nagrody Pulitzera Alice Walker, autorka „Koloru purpury”.

„Roadmap to Apartheid” to mocny i przejmujący film, a zdjęcia rozbiórki domów przywołują najgorsze wspomnienia. Niestety, ale religie zawsze jest nadużywana przez politykę.

ARCYBISKUP DESMOND TUTU, ZDOBYWCA POKOJOWEJ NAGRODY NOBLA

W sposób wstrząsający rzuca światło na unikatową systemową dyskryminacji obecną w Izraelu.

NAOMI KLEIN, AUTORKA „NO LOGO”

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: MFF Milan (Najlepszy montaż), MFF Anchorage (Najlepszy dokument), MFF Durban

Biografia reżysera:

Ana Nogueira  – Ur. w RPA. Dziennikarka i producentka. „Roadmap to Apartheid” to jej debiut reżyserski. Przez wiele lat York City Independent Media Center oraz globalnej sieci Indymedia, pioniera niezależnego dziennikarstwa pracowała jako producentka dla wiadomości Democracy Now! w Stanach Zjednoczonych. Współzałożycielka New obywatelskiego.

Eron Davidson  – Ur. w Izraelu. Wieloletni dziennikarz-aktywista. „Roadmap to Apartheid” to jego debiut reżyserski. Wcześniej realizował szereg krótkometrażowych filmów na temat inicjatyw lokalnych w USA.

WAVUMBA. CI O ZAPACHU RYB (WAVUMBA)

Reż. Jeroen van Velzen, Holandia, Kenia 2012, 82min.

Polska premiera !!!

W pogoni za magią dziecięcych lat, która ulotniła się na skutek europejskiego wychowania, reżyser wraca do Kenii, kraju, w którym dorastał. Tam próbuje odnaleźć świat zapamiętany z opowieści z dzieciństwa, historii o boskich rekinach. Jego percepcja nie jest już jednak taka sama, a stary świat magicznych duchów zanika. Po przybyciu na wyspę Wasini, reżyserowi udaje się jednak odnaleźć relikt z innej epoki: rybaka Mashoud, wciąż wierzącego w nadprzyrodzone moce i marzącego o ostatnim wielkim połowie. Wyniszczony przez czas i warunki pracy, Mahmoud z trudem może się poruszać. Zawsze znajduje jednak energię na kolejne wyprawy swoim dhow. Dzięki opowieściom rybaka, możemy zanurzyć się w magiczny, fantastyczny świat duchów mieszkających w wodzie i jednocześnie towarzyszyć mu podczas ostatniego wielkiego połowu.

Zapierające dech w piersiach zdjęcia oraz głęboki szacunek wobec opowieści Kenijczyków z wybrzeża kraju pozostawiają na widzach zaczarowanych magicznym światem na długo po zniknięciu napisów końcowych.

JESS WEISSBERG, Variety

Najważniejszy punkt tegorocznego programu festiwalu Tribeca.

STEPHEN HOLDEN, The New York Times

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MFF Rotterdam

2012: Visions du Reel, MFF Tribeca (Najlepszy debiutant)

Biografia reżysera:

Jerome van Velzen  – Ur. w 1979 roku w Heerlen, Holandia. W wieku 2 lat wyjechał z rodziną z kraju i mieszkał w Kenii, Indiach i RPA. Po szkole średniej w Anglii, rozpoczął studia na Holenderskiej Akademii Filmu i Telewizji. „Wavumba” to jego debiut pełnometrażowy.

SABABOU, AFRYKAŃSKIE PRZEBUDZENIE (SABABOU)

Scen. i reż. Samir Benchikh, Francja, Wybrzeże Kości Słoniowej 2012, 93min.

Polska premiera !!!

Na Wybrzeżu Kości Słoniowej szerokie grono osób aktywnie walczy o lepsze jutro. Każdy z własnym ambitnym projektem, każdy na miarę swoich mozliwości i umiejętności zmienia świat, który go otacza. Światowej sławy artysta reggae Tiken Jah Fakoly walczy o pojednanie między zwaśnionymi politykami w Gwinei czy Mali. Poprzez swoje piosenki nawołuje do pokoju i pozytywnych zmian. Jednak nie każdemu dana jest tak wielka siła przebicia. Nastolatka Rosine Bangali walczy o prawa dzieci oraz o rozpowszechnienie świadomości, że w szkole nie może być miejsca na kary cielesne. Michel Yao aktywnie działa, jako prawnik oferujący swoje usługi licznym pokrzywdzonym przez system więziennictwa, w którym oskarżony może tkwić przez wiele lat bez procesu czy dowodów. Z kolei Diabson Téré, muzyk reggaeowy, o wiele mniej rozpoznawany niż jego sławny rodak, stara się wprowadzić kulturę do najbiedniejszych dzielnic stolicy kraju. Każdy z nich własną misją, jednak wspólnie buduje nowe oblicze kraju i kontynentu.

„Sababou” przedstawia portret Afryki żywiołowej i zdeterminowanej, nie pasujący do wizerunku upadłego i pogodzonej z porażką kontynentu. My w tę wizję uwierzyliśmy.

MARIE ELISABETH ROUCHY, CineObs

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: Vues de Afrique

Biografia reżysera:

Samir Benchikh  – Francusko-algierski reżyser zafascynowany Wybrzeżem Kości Słoniowej, gdzie zrealizował swój pierwszy dokument: „Cote d’Ivoire, Journal Intime” [Wybrzeże Kości Słoniowej, pamiętnik]. Założyciel firmy produkcyjnej Docker Films, skupionej na realizacji filmów mających promować aktywizm społeczny. „Sababou” to jego debiut pełnometrażowy będący zwieńczeniem dotychczasowych działań w Afryce.

IV. AFROKIDS

ZARAFA

Reż. Rémi Bezançon, Jean-Christophe Lie, Francja, Belgia 2012, 75min.

Maki jest rezolutnym afrykańskim dziesięciolatkiem, któremu szczęśliwie udaje się uciec z niewoli. W swojej podróży nastolatek zaprzyjaźnia się z osieroconą żyrafą. Wspólnie przemierzają pustynie, żeglują z piratami i latają balonem. Piękne, wzruszające i pełne emocji kino dla całej rodziny.

Fabuła filmu została zainspirowana prawdziwą historią żyrafy, którą egipski pasza podarował w 1827 roku królowi Francji, Karolowi X. Twórcami tej przygodowej opowieści o odwadze, nadziei i sile przyjaźni są trzykrotnie nominowany do nagrody Cezara, Rémi Bezançon (Miłość buja w obłokach, Dzień, który odmienił twoje życie) i nominowany do Złotej Palmy, Jean-Christophe Lie (Mężczyzna w niebieskim Gordini). Ten drugi, pracował jako animator przy słynnym filmie Trio z Belleville. Obraz ma cenne walory poznawcze i dydaktyczne: pokazuje negatywne aspekty kolonializmu, podkreślając jednocześnie znaczenie wolności. Produkcja odniosła sukces kasowy we Francji oraz zdobyła nominację do prestiżowej nagrody Annie. Autorem znakomitej muzyki jest Laurent Perez (Strach(y) w ciemności, Zjazd).

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: MFF Berlinale (Generation Kplus), MFF Młodego Widza Ale Kino!

BLOK DLA MALUCHÓW (ok. 35min.)

Kuku na Fox, 2min.

Animacja powstała podczas warsztatów prowadzonych w ramach projektu GLEN w slumsach Nairobi w 2012 roku. Młodzież z dzielnic Mathare i Eastleigh zrzeszona w Mathare Youth Sport Association miała za zadanie zaanimować jedną z miejscowych legend ludowych. Oto rezultaty ich pracy!

Cztery strony świata: O demonicy, kobiecie i ptaku, reż. Martyna Majewska, 6min.

Czy zazdrosna demonica może zniszczyć małżeństwo dwójki kochających się ludzi? Jak kochający mężczyzna może odwrócić zły czar?  Ta senegalska historia o  wierności i zazdrości, które muszą ulec potędze miłości, jest adaptacją opowieści grupy etnicznej Serer.

AFROSZORTY

Blok I: Oblicza Islamu

SALAAM

Reż. Abdul Abdullahi, Somalia, Szwecja 2013, 14min.

Młody Somalijczyk mieszkający w Szwecji próbuje sprowadzić do kraju swoją rodzinę. Co jest gotów poświęcić, aby tego dokonać?

BUTY NA EID (SABBAT EL AID)

Reż. Anis Lassoued, Tunezja 2012, 33min.

Dziewięcioletni Nader nie potrafi przestać biegać – nogi same niosą go przez świat. Podczas zakupów z okazji święta Eid, wpada w zachwyt na widok pary drogich butów sportowych – zbyt drogich jak na możliwości jego rodziców.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MF Fespaco (Najlepszy krótki metraż)

2012: MFF Dubai

LEWA RĘKA BOGA (AL YADO AL YOUSRA)

Reż. Fadil Chouika, Maroko 2012, 20min.

Dla pobożnego, niewykształconego muzułmanina korzystanie z lewej ręki kojarzone jest z oddawaniem czci diabłu. Ojciec młodego leworęcznego Abdelali jest bezlitosny wobec swojego syna, który wykonując zwyczajne, naturalne czynności, sprzeniewierza się religii.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MF Fespaco

2012: MFF Dubai

KIEDY SPALI (QUAND ILS DORMENT)

Reż. Maryam Touzani, Maroko 2012, 18min.

Młoda wdowa Amina mieszkająca z dziećmi i podstarzałym ojcem, tworzą skromnie żyjącą, ale niezwykle szczęśliwą rodzinę. Szczególna więź łączy wiecznie rozrabiającą 8-letnią Sarę i jej troskliwego dziadka. Proste, subtelne i piękne kino.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MF Fespaco

2012: MFF Doha Tribeca (Najlepszy krótki metraż), MFF Krótkometrażowych Thessaloniki, MFF Krótkometrażowych Tangier (Najlepszy scenariusz)

KLĄTWA (THE CURSE)

Reż. Fyzal Boulifa, Maroko 2012, 16min.

Młoda kobieta pragnie zapomnieć się i zaznać beztroskiego szczęścia. Ta chwila radości pociąga jednak za sobą okrutne konsekwencje.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: BAFTA (nominacja na najlepszy krótki metraż)

2012: Fujifilm Awards (Najlepszy film), MFF Sundance, MFF Hamptons (Najlepszy film krótkometrażowy)

Blok II: Pejżaże ludzkie

IYEZA

Reż. Kudzanai Chiurai, Zimbabwe 2013, 12min.

Odważna inscenizacja „Ostatniej wieczerzy” jako alegorii wojen domowych i przemocy na kontynencie afrykańskim.

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MFF Sundance

BĄDŹ MI SOJUSZNIKIEM (TU SERAS MON ALLIE)

Reż. Rosine Mfetgo Mbakam, Kamerun 2012, 20min.

Młoda Dome dociera do Brukseli na fałszywym paszporcie, z nadzieją, że uda się na stałe zamieszkać w ‘raju’. Wkrótce jednak oszustwo się wydaje, pozostawiając Dome bez wyboru…

Festiwale, nagrody m.in.:

2013: MF Fespaco

NASZ STATEK (UMKHUMBI WETHU)

Reż. Garon Campbell, RPA 2011, 26min.

Bezrobotny Isaac żyje z tego, co uda mu się znaleźć na ulicy. Opuszczony przez żonę, samotnie wychowuje syna, któremu próbuje zapewnić edukację oraz szczęśliwe dzieciństwo. Czy Isaac podoła jednak wyzwaniu bycia ojcem?

Festiwale, nagrody m.in.:

2011: MFF Seatlle (Nagroda Jury, Najlepszy scenariusz)

KICHWATELI

Reż. Bobb Muchiri Njenga, Kenya 2012, 7min.

Krótki poetycki film, którego akcja umiejscowiona jest w post-apokaliptycznym afrykańskim slumsie. Wędrówka przez podświadomość młodego chłopca jest metaforyczną duchową podróżą. Jej uzupełnieniem jest muzyka Just a Band (alternatywny rock z Kenii), Maasai Mbili (Kenia) i duetu breakbeatowców z Berlina – Modeselektor.

CHUMO

Reż. Jordan Riber, Tanzania 2011, 40min.

Romantyczna podróż w piękne scenerie wybrzeża Tanzanii. Film zrealizowany w ramach projektu pomocowego, umiejętnie wychodzi z ograniczeń tego rodzaju produkcji filmowych i wprowadza poetyckie drugo dno do prostej opowieści o konieczności bycia wiernym.

Juma jest biednym rybakiem, który uwielbia snuć opowieści. Jego ukochaną jest Amina, pochodząca z majętnej rodziny. Wszelkie więc próby ożenku z nią wydają się być skazane na porażkę. Juma jednak zdolny jest poświęcić wszystko dla swojej ukochanej.

Festiwale, nagrody m.in.:

2011: MFF Zanzibar (Najlepszy reżyser, najlepsza aktorka – Jokate Mwegelo)

Blok III Opowieści pustynne

Dokumenty krótkometrażowe poza konkursem

MEN CHOUFOUCH

Reż. Fatima Zahra El Fath, Szkocja, Maroko 2012, 4min.

Krótki dokument o tym jak molestowanie seksualne w Maroku jest przykrą normą dnia codziennego.

 NOUAKCHOTT P.K.O.

Reż. Warsztatowcy Africa Dynamo pod opieką Fiorentino i Stanislas Duhau, Mauretania 2012, 18min.

Portret życia codziennego stolicy Mauretanii – Noaukchott, nakręcony w formie quasi-interlud. Mężczyźni i kobiety o różnym wieku i statusie społecznym przedstawiają się i opowiadają o sobie, tworząc obraz ich poetyki bytu. Film nakręcony w ramach warsztatów African Dynamo.

Festiwale, nagrody m.in.:

2012: MF Clermont Ferrand, MFF Afryki, Azji i Ameryki w Milanie

WBREW PRZECIWNOŚCIOM (DEFYING THE ODDS)

Reż. Kennedy Oryema, Uganda 2012, 6min.

10-letnia Esther Namilimu to bohaterka dnia codziennego: w tak młodym wieku obciążona jest opieką nad swoją ślepą i chorą na AIDS matką.

GRAFFITI

Reż. Anas El Gomati, Ibrahim El Mayet, Szkocja, Libia 2012, 4min.

Tuż po libijskiej rewolucji nowa wolność wyzwoliła pokłady ekspresji, w tym na murach budynków w stolicy kraju Tripoli.

AL KHADRA, POETKA ZNAD PIASKÓW (Al Khadra: Poet of the Desert)

Reż. Noe Mendelle, Szkocja 2012, 26min.

70-letnia Al Khadra to sławna poetka z ludu Sahrawi (mieszkańców Sahary Zachodniej, walczących o niepodległość od Maroka). Niepiśmienna, mieszka w owianej piaskami obozie uchodźcym al-Auin na samym środku algierskiej pustyni. Przekaz ustny nomadki jest wyrazistym opisem trzech dekad konfliktu o Saharę Zachodnią. Pomimo przeciwności i wątłego zdrowia wciąż dodaje otuchy i siły innym mieszkańcom obozu, a także wszystkim walczącym o wolność rodakom.

 Polecamy!

Więcej na afrykamera.pl.

 Dokument bez tytułu