Jeżeli ktoś uważa, że bardzo łatwo zostać mieszkańcem Wyspy Świętej Heleny, myli się. Obowiązuje na niej ścisła kontrola osiedleńcza, która ma przeciwdziałać przeludnieniu wyspy.
Pamiętam moją babcię, której koleżanka wyjechała na Saint Helena ze swoim mężem. W listach wysyłanych do Polski opisywała, jak wspaniałe to miejsce i ile dobrego może się na tej wyspie zdarzyć.
Za takie miejsce, Święta Helena uchodzi także dzisiaj. Położona z dala od zgiełku, wydaje się być rajem, dla wszystkich, którzy chcą uciec przed zabieganą rzeczywistością. Jednak liczba chętnych przekracza rozmiary wyspy. Stąd surowe prawo, które w restrykcyjny sposób określa, kto może zamieszkać na Saint Helena.
Wyróżnia ono kategorię „wyspiarzy”, czyli osób posiadających silne związki z wyspą, poprzez fakt urodzenia się na niej, bądź posiadania nieruchomości. W przypadku narodzin, warunek jest jeden – matka albo ojciec musi być „wyspiarzem”. Jeżeli oboje rodzice nie są z Saint Helena, a na wyspie urodzi się ich dziecko, nie nabywa ono prawa do zamieszkania na wyspie.
Ci, którzy są spoza Świętej Heleny mają właściwie tylko jedno wyjście. Muszą znaleźć żonę / męża „wyspiarza” bądź znajdować się w wieloletnim związku partnerskim z mieszkanką / mieszkańcem wyspy. Inaczej pozostaje im zmieścić się w dwóch kategoriach przewidzianych lokalnym prawem – odwiedzający, krótkoterminowy bądź długoterminowy.
Jeżeli zamierzasz spędzić na wyspie nie więcej niż 48 godzin, nie potrzebujesz żadnych pozwoleń. W innym przypadku każdy musi posiadać specjalną kartę pobytową, która pozwala przebywać na wyspie do jednego miesiąca, z możliwością przedłużenia do 90 dni. W tym przypadku wymagane jest ubezpieczeni zdrowotne, o ile nie posiada się brytyjskiego obywatelstwa.
Goście długoterminowi muszą starać się o specjalne pozwolenie, które umożliwia pobyt na wyspie od 3 miesięcy do 5 lat. Przyznanie takiego statusu ułatwia wspomniane już małżeństwo bądź związek partnerski z „wyspiarzem”. Saint Helena umożliwia też pobyt emerytom, którzy chcieliby spędzić część swojego życia na wyspie. W każdym przypadku najważniejsze jest dostarczenie dowodu, że stać daną osobę na mieszkanie na wyspie i że posiada ona odpowiednie środki do życia.
Można też starać się o przyjęcie do pracy na Saint Helena, ale i tutaj procedura jest długa. Wymaga uzasadnienia, dlaczego dana osoba powinna być zatrudniona na wyspie. Natomiast pracodawca musi zagwarantować jej zakwaterowanie.
Pomimo tak zawiłych rozwiązań, chętnych do osiedlenia się na Wyspie Świętej Heleny nie brakuje. A jeżeli się czegoś chce to warto spróbować, nie zważając na przeszkody.
Powodzenia!
(kofi)