Kilka lat temu Spinka dosyć odważnie wprowadziła pierwszy afrykański film na ekrany polskich kin, a mianowicie „Abouna” w reżyserii Sudańczyka Mahameta Harouna, jednego z zaledwie dwóch osób trudniących się tym zajęciem w swoim kraju. „Abouna” nie zrobił może sukcesu kasowego, ale krytyka przyjęła obraz niezwykle ciepło.
Jest zresztą coś w twórczości Harouna, co z jednej strony przywodzi na myśl irański "neorealizm", z drugiej wabi egzotyką o wyraźnym afrykańskim posmaku. Haroun dużo lepiej niż większość afrykańskich twórców umie przemawiać i opowiadać dla Afryki o Afryce, ale jednocześnie nie traci zrozumienia wśród zachodnich widzów.
Haroun wrócił kilka lat później ze swoim jeszcze skromniejszym obrazem „Daratt” („Susza”) i wylądował nim wprost na Festiwalu w Wenecji w 2006 roku, gdzie zgromadził pięć znaczących nagród, w tym Nagrodę Główną Jury. „Martwa natura”, wchodząca właśnie na ekrany polskich kin, zdobyła co prawdę Złotego Lwa, ale nie przyćmiło to popularności "Daratt".
Wkrótce film trafił również do Polski. Wpierw można go było zobaczyć na Era Nowe Horyzonty 2007, a niedługo później Ale Kino! serwował znakomity obraz reżysera z Czadu nocnym markom. Ale na tym nie koniec – dobra wiadomość dla kinomanów. Dystrybutor Manana od maja 2008 roku w ramach zamiaru rozszerzenia swojej oferty o Afrykę zakupił prawa do filmu i w maju tego roku film trafia do studyjnej dystrybucji kinowej. Zanim to nastąpi „Susza” będzie pokazywana podczas kwietniowej AfryKamery.
O filmie:
Czad, rok 2006. Rząd ogłosił amnestię dla wszystkich zbrodniarzy wojennych. 16-letni Atim dostaje od dziadka rewolwer, aby mógł zabić człowieka, który zamordował jego ojca. Chłopak opuszcza wioskę w poszukiwaniu nieznanego wroga. Wkrótce go odnajduje – dawny zbrodniarz wojenny Nassara jest teraz żonaty i prowadzi małą piekarnię. Atim zbliża się do Nassary pod pozorem poszukiwania pracy i zostaje zatrudniony w piekarni jako czeladnik. Zaintrygowany Nassara bierze chłopaka pod swoje skrzydła i wprowadza go w tajniki pieczenia chleba. Trwa to tygodniami i Nassarę i Atima zaczyna łączyć dziwna relacja. Mimo początkowej niechęci Atim odnajduje w Nassarze namiastkę ojca, którego zawsze potrzebował. Nassara również traktuje chłopca jak syna. Pewnego dnia proponuje mu adopcję.
Film był zrealizowany w ramach projektu New Crowned Hope Festival wyprodukowanego przez Wiener Festwochen Vienna Mozart Year 2006.
Przemek Stępień