Stanowią około 17 procent ludności Senegalu. Mieszkają na środkowym zachodzie; na południe od Dakaru aż do granicy z Gambią. Są jednymi ze najstarszych mieszkańców kraju i stanowią senegalską elitę. Pierwszy prezydent Senegalu, Leopold Sedar Senghor, był Sererem.
Członkowie tego ludu są wyznawcami islamu, ale także najstarszą wspólnotą katolicką w tej części Afryki. Jako pierwsi przyjęli chrześcijaństwo. Pomimo, że animizm odgrywa nadal zasadniczą rolę w obyczajach.
Sererowie są też jedną z najstarszych grup etnicznych w Senegalu, która przywędrowała z doliny Nilu. Zatrzymała się w regionie rzeki , nazwane pózniej Tekrur, a potem Fouta Toro. Za czasów imperium Ghany (VIII- XI wieku) mieszkali na pograniczu dzisiejszych Mauretanii i Mali,. Następnie uciekając przed islamem i suszą dotarli do dzielnicy Sine Saloum, gdzie do dziś zamieszkują. Tu natknęli się na lud Mandinka. Z tych małżenstw narodziła się szlachta Guelewar, która rządziła w obu państwach Serer, Sine i Saloum.
Grupa Serer jest typowo senegalska. Żyje tylko na terenie Senegambii. Większość to rolnicy, ale mają często stado krów, którymi opiekują się z reguły Fulanie. To z fulańskimi pasterzami mieszka większość Sererów.
Moja wioska nazywa się Mbam serer, jakieś dwa kilometry dalej, leży mniejsza o nazwie Mbam tukuler, gdzie mieszka kilka rodzin Fulanów. Przy delcie rzeki Saloum można spotkać Sererów rybaków Niominka.
Serer to także język. Istnieje kilka dialektów odwołujących się do regionu a nawet zawodu: noon, lehar, safeen i ndut. Najczęściej spotykane nazwiska to: Diouf, NGom, Faye, Sene, Sarr, Senghor, Ndour, Dione, Seck… Są także twórcami narodowego sportu jakim są zapasy, które przyciagają co niedzielę tłumy na stadiony i przed telewizorami. Większość zapaśniczych czempionów Manga, Mohamed Ndao (Tyson) są Sererami.
Mamadou