Ghana 2008: Sokoor Al-Jediane – Pustynne Orły Sudanu

afryka.org Wiadomości Sport Ghana 2008: Sokoor Al-Jediane – Pustynne Orły Sudanu

Już po raz siódmy piłkarska reprezentacja Sudanu zagra w Pucharze Narodów Afryki (PNA). Ostatni raz wystąpiła na tej imprezie w 1976 roku, na boiskach Etiopii. Remis z Zairem i Maroko , oraz porażka z Nigerią zakończyła udział Sudańczyków w tym turnieju. Teraz, po 32 latach , powracają. Z jakim skutkiem ? Tego dowiemy sie już niebawem.

Lekcja historii

Sudan. To tam po raz pierwszy odbył sie Puchar Narodów Afryki. Było to w lutym 1957 roku. W rolach głównych miały wystąpić cztery reprezentacje: Sudan , Egipt , Etiopia i RPA. Dwa mecze , Sudan – Egipt i Etiopia – RPA , zwycięzcy mieli zagrać z sobą w finale. Przed samymy turniejem reprezentacja RPA została zdyskwalifikowana z powodu apartheidu.

Zostały trzy drużyny. Niestety terminarzu rozgrywek nie dało się już zmienić i Etiopia bez dotknięcia piłki znalazła się w finale. Pierwszy mecz , Sudan – Egipt , kibice po brzegi wypełnili Stade Municipal w Chartumie. Rozpoczęło sie widowisko. Niestety , przyszła 20. minuta meczu , kibice załamani , sędzia podyktował rzut karny dla Egiptu, który pewnie na bramkę zamienił Raafat Ateya. I tak po pierwszej połowie Egipt prowadził z Sudanem w pierwszym meczu PNA Druga połowa rozpoczęła się odważnymi atakami Sudańczyków, które w 58. minucie zaowocowały zdobyciem bramki. Stadion oszalał z radości. Jednak radość trwała niecałe 15 minut , bowiem w 72. minucie spotkania zwycięskiego gola dla Egiptu strzelił Al-Diba. I tak oto zakończył sie pierwszy mecz w Pucharze Narodów Afryki. W finale Egipt rozbił Etiopię 4-0 (wszystkie bramki strzelił gwiazdor faraonów Al-Diba) i został pierwszym triumfatorem PNA.

Dwa lata później impreza odbywała sie w Egipcie. Wzięły w niej udział te same drużyny co dwa lata wcześniej. Tym razem zagrano systemem każdy z każdym. Po wygranych meczach z Etiopią w finale znalazły sie drużyny Egiptu i Sudanu. Niestety , Egipt znowu okazał się lepszy pokonując Pustynne Orły 2-1. Jednak tym razem Sudan miał większe powody do zadowolenia bowiem zajął 2. miejsce.

Kolejny PNA z udziałem Sudanu to rok 1963. Miejsce: Ghana. Sześć reprezentacji narodowych podzielonych na dwie grupy. Sudan w ciężkiej grupie B z Egipt i z Nigerią. Po remisie 2-2 z Egiptem i rozgromieniu Nigerii 4-0 Sudan po raz drugi w historii znalazł sie w finale PNA. Niestety , po raz drugi musiał zadowolić sie 2. miejscem (porażka z Ghaną 0-3).

Rok 1970. Po siedmiu latach Sudan znów w PNA. Po raz drugi był gospodarzem tej imprezy. Mistrzostwa Afryki stawały się coraz bardziej popularne. W imprezie wzięło udział 8 reprezentacji. Podzielono je na dwie grupy. W Grupie A gospodarze trafiają na Etiopię , Kamerun i Wybrzeże Kości Słoniowej (WKS). Po zwycięstwach z Etiopią i Kamerunem oraz po porażce z WKS , Pustynne Orły zajęły 2. miejsce w grupie i grały w półfinale ze zwycięzcą grupy B czyli Egiptem (2. miejsce w grupie B Ghana). Ten półfinał przeszedł do historii , bowiem Egipt po raz pierwszy przegrał z Sudanem. Wynik meczu 2-1 po dogrywce. Sudan po raz trzeci w finale , w którym zmierzył sie z Ghaną. Nastroje przed meczem były bardzo optymistyczne. Sudańczycy oczekiwali zemsty na Ghanie za finał z 1963 roku. 16 lutego 1970 roku, finał: Sudan – Ghana 1-0. Sudan najlepszą drużyną Afryki! Największy sukces w historii. Szał radości w Chartumie. Dwa lata później, Kamerun. Obrońca tytułu, Sudan , zajmuje ostatnie miejsce w grupie po remisach z Zairem i Maroko oraz po porażce z Kongo. Rok 1976. Etiopia. Sześć lat po wielkim triumfie. Ostatni występ Sudanu na PNA. Równie nieudany jak cztery lata wcześniej.

Dziś

Sudan po bardzo dobrych meczach eliminacyjnych zajmuje pierwsze miejsce w grupie i awansuje do finałów PNA. Na Pucharze Narodów Afryki w Ghanie Pustynne Orły zmierzą sie z obrońcą tytułu Egiptem , z zawsze mocnym Kamerunem oraz z nieprzewidywalnym zespołem Zambii. Piekielnie trudne zadanie przed nimi. Awans do dalszej fazy będzie z pewnością sensacją.

8 grudnia w Tanzanii rozpoczął się CECAFA Challenge Cup 2007 (mistrzostwa Afryki Wschodniej). Sudan bronił tytułu wywalczonego w 2006 roku w Etiopii. Wprawdzie przegrał w finale z Zambią , ale Miedziane Kule były tylko gościem na tym turnieju i tytuł powędrował do Sudanu. Tegoroczny turniej Sudan rozpoczął od nieoczekiwanego remisu z Zanzibarem 2-2. W ostatnim grupowym meczu z Etiopią potrzebny był tylko remis, aby wyjść z grupy, bowiem Zanzibar pokonał Etiopię 3-1 i z czterema punktami miał już zapewniony awans. I tak też sie stało, Sudan zremisował z Etiopią 0-0 i z drugiego miejsca awansował do ćwierćfinału.

W ćwierćfinale Sudańczycy okazali się wreszcie górą. Pokonali gospodarza turnieju Tanzanię 2-1. Takim samym rezultatem zakończyło sie spotkanie półfinałowe w którym Pustynne Orły starły sie z Jaskółkami z Burundi. W finale na ich drodze stanęła żądna sukcesu Ruanda. Stawiła mocny opór ale po serii rzutów karnych skapitulowała i Sudan mimo że wystąpił na tym turnieju rezerwowym składem zdołał obronić tytuł najlepszej drużyny Afryki Wschodniej. Królem strzelców imprezy został Sudańczyk Abdelhamid Amarria który po świetnych występach został powołany do szerokiej kadry Sudanu przygotowującej sie do Pucharu Afryki. Niewykluczone, że zobaczymy go na tej imprezie.

Trochę o kadrze

Zespół Sudanu zbudowany jest na fundamentach dwóch najlepszych klubów krajowej ligi: Al-Hilal Omdurman i Al-Merreikh Omdurman. Dla przypomnienia dodam tylko, że w tegorocznej edycji Afrykańskiej Ligi Mistrzów Al-Hilal zostało wyeliminowane dopiero w półfinale , natomiast Al-Merreikh dotarło aż do finału CAF Confederations Cup 2007 , niestety nie zdołało pokonać tunezyjskiego Sfaxien. Trzon reprezentacji tworzą: bramkarz Abu Baker Mohamed Shereif , defensorzy Mohamed Nasr Bustawi i Richard Gastin Lado (przez niektóre źródła uznawany za gwiazdę reprezentacji) , pomocnicy Omer Bakheet i Faisal Agab , oraz w napadzie najlepszy strzelec Pustynnych Orłów Haytham Tambal. Dla Sudanu sukcesem jest już sam fakt że są na tak ważnej imprezie i podobnie jak w przypadku Namibii , każde urwanie punktu faworytom będzie traktowane jako niespodzianka.

Kristofer

 Dokument bez tytułu