E-mail do Fundacji

afryka.org Wiadomości E-mail do Fundacji

Dziś na naszą fundacyjną skrzynkę dotarł e-mail, dotyczący niedzielnej tragedii na stadionie. Cytujemy poniżej w całości, jako jeden z głosów w dyskusji.

Z niedowierzaniem czytam doniesienia mediów o tragicznym zdarzeniu, które miało miejsce dziś, 23.05, kilka minut po godzinie 10.00. Minutę przed strzałem przechodziłam tunelem pod torami kolejki, nieopodal Dworca Stadion w Warszawie. Sytuacja wyglądała na sprzeczkę czy awanturę, ale nie było mowy o jakiejś niesamowitej agresji, a na pewno nie o takiej by trzeba było strzelać. Dosłownie chwile przed oddaniem przez policjanta strzału, zarówno ja, jak i kilka innych osób, przeszliśmy obok kłócących się mężczyzn bez obawy o własne życie – sytuacja nie wyglądała na zagrażającą. W zdarzeniu udział brało kilku mężczyzn o białym i kilku o ciemnym kolorze skory. Wszyscy krzyczeli. Nie do odróżnienia było kto jest agresorem. Z racji, ze jestem psycholożką międzykulturową, pierwsza myśl, która przyszła mi do głowy była taka, ze zapewne biali mężczyźni odbierają zachowania czarnoskórych mężczyzn jako agresywne, gdyż w wyniku różnic kulturowych sposób mówienia osób o afrykańskim pochodzeniu, Europejczykom wydaje się agresywny. Jednakże moim zdaniem poziom agresji wszystkich biorących w zdarzeniu osób był jednakowy. Gdy padł strzał – nie dowierzałam, że ze sprzeczki, w ciągu chwili mogło dojść do tak ekstremalnych poczynań. Oczywiście wtedy jeszcze nie wiedziałam, ze biali mężczyźni, byli policjantami – tajniakami. Dopiero chwile po strzale, na miejsce zdarzenia, w którym brało udział zaledwie kilka osób, z wielu stron zaczęły nadbiegać osoby. Z tłumu wyróżniały się czarnoskóre osoby, ale wśród biegnących nie brakowało także osób o innym pochodzeniu i Polaków. Zaczął zbierać się coraz większy tłum i osoby chcące przedostać się bliżej zdarzenia przewracały stragany i krzesła. Być może później doszło do starcia policji z osobami handlującymi na „Stadionie” i innymi zebranymi wokół, jednakże w momencie oddania przez – jak się okazało – policjanta strzału, de facto zabicia człowieka, nie było mowy o niczym takim, jak określa to w mediach policja, chociażby rzecznik komendanta głównego policji Mariusz Sokołowski. W podanych w wielu mediach opisach zdarzenie wygląda, że tak zwana „akcja”, w trakcie której zabito człowieka to „napad”, w trakcie którego „zatrzymanych zostało 32 osoby”, „szamotanina”., o najmniej sześciu funkcjonariuszy zostało rannych” i wielu z nich obrzucono przedmiotami (rurami, cegłówkami). Opisywana w mediach akcja i cytowane słowa pana rzecznika policji odnoszą się do zdarzenia mającego miejsce już po zabiciu człowieka. Po zabiciu, do którego doszło w wyniku sprzeczki czy awantury pomiędzy kilkoma zaledwie mężczyznami w przejściu pod stadionem. Odnoszę wrażenie, że policja i media, opisując sytuację miesza dwa różne zdarzenia: to w którym nie było niebywałej agresji, a w ramach którego zabito człowieka, i drugie – to, które – spowodowane zabiciem przez policjanta człowieka – wywołało czy wręcz sprowokowało zupełnie innej skali sytuację, w której udział faktycznie wzięło może i kilkudziesięciu cywilów stających w obronie zabitego i całe kordony solidnie uzbrojonej policji, w tym najprawdopodobniej i brygad antyterrorystycznych. Że o rasizm i dyskryminację łatwo w codziennym życiu przekonałam się nie raz. Jednakże jeszcze nigdy nie brałam udziału w zdarzeniu tak tragicznym, by na moich właściwie oczach, w wyniku braku kompetencji międzykulturowych policjantów, którzy najprawdopodobniej nie rozumieli i tego co i tego jak do nich mówił czarnoskóry mężczyzna, zdecydowali się na tak ostateczny ruch, jak użycie broni i zabicie człowieka.

Zaraz po zdarzeniu, doszło zresztą do bardzo wielu kolejnych aktów rasizmu i dyskryminacji. Z tego co udało mi się zaobserwować i usłyszeć dzwoniący z komórek na policję świadkowie zeznawali, że „Murzyni się biją w tunelu” (wybiórcza uwaga koncentrująca się na tym co odmienne, nie pozwoliła im dostrzec, że w zdarzeniu brali udział także biali, równie emocjonalnie jak ofiara, mężczyźni). Mówiono także, że „Murzyni” biegli z krzesłami, podczas gdy na miejsce zdarzenia biegło bardzo wielu „gapiów” o różnych kolorach skóry, przy okazji przewracając krzesła, stoły i stragany. Bardzo jawnym aktem dyskryminacji było też zachowanie administratora targowiska i jego pracowników. Osoby o białym kolorze skóry były wypuszczane z miejsca zdarzenia, natomiast wszystkie osoby o czarnym kolorze skóry zostały przez ochronę targowiska zatrzymane za kratami rozstawionymi wokół miejsca zdarzenia. Po mojej interwencji wobec pracownika, jak i administratora, aby wypuszczać wszystkich albo nikogo, zostałam nazwana osobą awanturującą się i broniącą „bijących się Murzynów” i oczywiście zignorowaną. Plotki i pomówienia oparte o przekształcone fakty odbiegającego od tego co się zdarzyło -przekształcone, jak to zwykle przy podobnych sytuacjach, na niekorzyść osób o nie-europejskim pochodzeniu – rozniosły się nie tylko szybko wśród świadków po całym targowisku, ale także za pomocą mediów dotarły do wielu odbiorców w całym kraju dając podłoże do rozwijania się rasizmu i zaciemniając obraz zdarzenia na tyle, że trudno teraz będzie o sprawiedliwość i ukaranie winnych tragedii.

Poniżej linki do tego, jak to widzą media:

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,7922284,Strzelanina_przy_Stadionie_Narodowym__Zastrzelony.html

http://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-strzelanina-przy-stadionie-dziesieciolecia-zginal,nId,279626

http://wiadomosci.onet.pl/2174241,11,strzaly_w_warszawie_nie_zyje_handlarz,item.html

 Dokument bez tytułu