Nikt nie może zaprzeczyć, że w obecnych czasach, rodzina powinna zająć się też kwestią rasizmu, ucząc dzieci tolerancji i szacunku dla drugiego człowieka. Martwi mnie kierunek, w którym zmierza Polska, a właściwie cały świat… Z drugiej strony rozumiem niektóre przejawy niechęci wobec Afrykańczyków, które widzę… I czasami myślę, że nie chodzi o to, że mają inny kolor skóry, ale że nie starają się integrować.
Często zapominamy, że musimy poszukiwać nowej drogi, która będzie promować naszą przyszłość, na zasadach współistnienia i integracji w harmonii ludzi i narodów, w godności i szacunku dla tożsamości, historii i tradycji innych. Jak mówił Jan Paweł II potrzebujemy kultury wzajemnego schronienia, „uznając w każdym mężczyźnie i kobiecie brata i siostrę, z którymi można razem iść tą samą drogą w solidarności i pokoju”. Być z kimś nie dlatego, że jest inny, ale dlatego, że ma się z nim coś wspólnego i można razem coś tworzyć.
Słowa papieża Polaka powinny być szanowane przez jego rodaków. Ale czy Polacy rozumieją papieskie przesłanie? I czy mamy w Polsce rasizm czy nie? Wielu ludzi mówi że nie, ale swoim zachowaniem pokazują coś zupełnie innego. Może dlatego że obecnie rasizm częściej manifestuje się w teorii niż w praktyce.
To co bardzo denerwuje Afrykańczyków to bieda którą pozostawili kolonizatorzy opuszczając Afrykę, a nie kolor skóry. W bardzo wielu momentach w historii Europejczycy nie szanowali Afrykańczyków. Ja wciąż nie jestem w stanie zrozumieć jak „biały” człowiek, który nienawidził „czarnego”, mógł w ogóle przyjechać do Afryki. Ale jeszcze smutniejsze są postawy Afrykańczyków, którzy mają uprzedzenia do własnej tożsamości i historii, którzy uważają że są lepsi od innych czarnych.
Możemy mówić, że jesteśmy tolerancyjni i akceptujemy inność, ale prawda wychodzi na jaw w życiu codziennym, w rzeczach bardzo małych. Jesteśmy wszyscy równi, ale jeśli w metrze czy autobusie możemy usiąść dalej od tej pani o ciemniejszym kolorze skóry to tak właśnie zrobimy. Jeśli mój ciemnoskóry sąsiad nie mieszkałby tak blisko mnie, czułbym się bezpieczniej, ale wszyscy jesteśmy równi.
Rasizm to sposób protestu tych, którzy nie szanują praw człowieka, wiec mówię że jestem tylko dzieckiem natury. Nie rasa, religia, czy kultura będą dyktować normy świata. Te normy są narzucone przez racjonalizm i szacunek do bliskiego. Myślę że ludzkość funkcjonuje tylko dlatego, że jesteśmy równi.
Wspólne życie ludzi wymaga dialogu pomiędzy wszystkimi, a taki dialog pomiędzy rządem i obywatelami, pomiędzy ludźmi mających różnych opinie, powinna gwarantować demokracja. Powinna być ona sposobem na życie razem, wyrażaniem szacunku drugiemu człowiekowi, kulturą debaty i dialogu.
Równość musi być zdobywana codzienne. Równość jako wartość uniwersalna jest związana z wolnością i prawem, które ma każdy. Druga osoba jest inna, ale jest mi równa, szanuje jej wolność tak jak chciałbym, aby moja wolność była szanowana. Moja możliwość wybierania własnych wartości, decydowania, autonomii zależy od uznawania innych. To właśnie przez połączenie wolności i równości potwierdzamy naszą sprawiedliwość.
Pedro