Opowiem wam historię narodu / który ma wszystko, żeby znów się uśmiechać / Opowiem wam o odwadze narodu / o bólu i wielkiej nadziei.
Opowiem o angolskiej dumie
Czarnej,
prawdziwej Bantu
Z błękitną krwią królowej Ginga
I żebrzącym N’gola Kiluange
Moja historia jest książką
Starą i świętą
napisaną łzami
Bólem mojego narodu
Oczami ukrywającymi smutek
Ale uśmiech ma miód zwycięstwa
Opowiem o żołnierzach
o starej opuszczonej matce
która straciła dzieci podczas wojny
a także miłości do życia
o dziecku które w ciszy cierpiało
i narodzie, który już był zmęczony
Opowiem o kraju chwały
nasza Angola ma wiele wspomnień
Opowiem o ludziach, którzy chcieli
I teraz wreszcie mogą być szczęśliwymi
Pokaże Wam nową ziemię
Teraz bez wojny
Angolę… mego serca
Opowiem o artyście cierpiącym
który malował trzydzieści lat wojny
Teraz wreszcie ma zaszczyt
malować sześć lat pokoju
Opowiem o mistrzu Mantorras
bramce naszego Akwa
silnym jak Palanca Negra
i rzadkim jak welwiczja przedziwna
Opowiem o Tobie, który wyemigrowałeś
w nadziei na lepsze życie
spójrz, Twój naród na Ciebie czeka
bo, nasza rodzina jest duża i spójna
Opowiem o naszych starszych
z laską i fajką w ustach
o mądrym Jango z analfabetami
o bogatych poradach i świętych słowach
Pokażę Wam nową ziemię
Teraz bez wojny
Angolę… mego serca
Opowiem o Portugalczyku, który został
zakochany w tej czarnej Angolce
do Europy nigdy więcej nie wrócił
i z dziewczyną pozostał
Muangolê
nie poddaj się
nie chwiej się, to jest ten czas
Daj mi rękę
żeby razem ze mną pracować
naszą Angolę razem podnieść
Angolę… mego serca
Ten naród, który kiedyś płakał
i w rękach Boga złożył swój los
Angola… mego serca
wreszcie szczęśliwa
Pedro