Tutejsze wioski teraz są pełne młodych chłopców z Zimbabwe. Uciekają ze swego kraju, w którym zostawiają swoje rodziny, przyjaciół, ziemię i dom.
Chcą żyć. Dlatego pracują bardzo ciężko w ogrodach, sprzątają domy bogatych, czyszczą ulice, by przesłać trochę tylko pieniędzy do swoich rodzin, którzy nic nie mają Nauczyli się milczeć, czasem tylko szepną „dziękuję” za małe podarunki, które pomogą im przetrwać codzienność. Żyją w małych domach, po kilka, nawet kilkanaście osób.
Chłopcy z Zimbabwe pracują od rana do nocy w tutejszych wioskach, za małe pieniądze, warte każdej ofiary, ale uśmiechają się do życia, mając tę silną wiarę, że pomogli rodzinie, przeżyć dzień następny.
s. Dorota Zok, RPA