Ossie Davis był znany przede wszystkim jako aktor. Pojawiał się w produkcjach telewizyjnych i chociaż w Polsce jego nazwisko mówi niewiele, w porównaniu z takimi postaciami jak Eddie Murphy czy Bill Cosby, to po zobaczeniu filmu z udziałem Davisa, większości widzów, bohater odgrywany przez niego wyda się znajomy. Davis miał jednak w swoim życiu również inne niż aktorskie, bo reżyserskie doświadczenie.
Przekręt z bawełną w tytule
Filmy Davisa powstawały na fali klującego się w amerykańskim kinie nurtu blaxploitation. Dwa z nich zostały pokazane w czasie przeglądów filmowych Afro-Ameryka, organizowanych przez Fundację „Afryka Inaczej”. O pierwszym z nich, „Gordon’s War” z udziałem rewelacyjnego w tytułowej roli Gordona, Paula Winifielda, już pisałem. Jednak trzy lata wcześniej, Davis stworzył jeszcze popularniejszy film, który podbił serca afro-amerykańskiej widowni. Tym filmem był „Cotton Comes to Harlem”, w tłumaczeniu na polski, „Bawełniany przekręt”.
Tytułowy przekręt jest kryminalną sprawą, której rozwiązaniem zajmują się dwaj czarni detektywi z nowojorskiej policji. Stawka jest bardzo wysoka, bo chodzi o sumę aż 87 tysięcy dolarów, z której okradziono afro-amerykańskie rodziny. Jednak detektywi nie pozwolą złoczyńcom na ucieczkę przed sprawiedliwością.
„Bawełniany przekręt” jest do dziś niezwykle zajmującą kroniką życia mieszkańców Harlemu w latach 70. Odnajdziemy w nim różne grupy afro-amerykańskiej społeczności, zamieszkujących nowojorską dzielnicą. Obok sensacji nie zabrakło w filmie elementów komediowych. Całość stworzyła filmowy przebój, który zarobił na siebie w kinach i przyniósł zyski oraz sławę Davisowi – reżyserowi i autorowi piosenki otwierającej film „Ain’t Now, But It’s Gonna Be”, a wykonanej przez Melbę Moore.
I jeszcze o reżyserze
Ossie Davis, właściwie Raiford Chatman Davis, urodził się w 1917 roku w stanie Georgia. Jego ojciec był inżynierem, co ściągnęło na rodzinę Davisów prześladowania ze strony Ku Klux Klanu, którego członkowie nie mogli zaakceptować wykształconego czarnego Amerykanina, wykonującego prestiżowy zawód na niechętnym wobec Afro-Amerykanów amerykańskim Południu. Davis wbrew oczekiwaniom rodziców postanowił zostać aktorem. Cel swój osiągnął, a jego pierwszym filmem okazał się „No Way Out”, gdzie zagrał obok Sidneya Poitier. Davis, podobnie jak Poitier, walczył z obsadzaniem czarnych aktorów w rolach powielających stereotypy na temat czarnej społeczności. Okazał się nie tylko doskonałym odtwórcą powierzonych mu bohaterów, ale także świetnym reżyserem. Zmarł w 2005 roku.
ps