Muzyka tuareska przez dłuższy czas stała w cieniu muzyki griotów, afrobeatu i innych osiągnięć muzycznych Afryki. Nikt nie wiedział, że ma swoje niepowtarzalne brzmienie. Świat usłyszał o niej dzięki zespołowi Tinariwen.
Tinariwen, czyli pustynie w języku tamasheq, swoją muzyką odzwierciedlają kulturę stanowiącą wyjątkową mieszankę cech Sahary i Sahelu. Myliłby się jednak ten, kto myśli iż Tinariwen grają muzykę tradycyjną. Jedyną osobą która pojawiła się na płycie i zagrała na tradycyjnym tuareskim instrumencie, był Anglik Justin Adams. Pozostali członkowie zespołu, grają na instrumentach zwyczajnej rockowej kapeli.
Przejście, od tradycyjnych instrumentów szarpanych do gitary elektrycznej w Afryce, można porównać do przejścia od klawikordu do pianina w kulturze europejskiej. Według takich muzyków jak Robert Plant czy Thom Yorke (Radiohead), Tinariwen wkrótce stanie się najlepszym współczesnym zespołem rockowym.
Tinariwen, to coś więcej niż rock i blues. To rytm tradycyjnej muzyki tuareskiej, odzwierciedlającej chód wielbłąda, rytm tradycyjnej poezji. Dźwięki pustyni.
Tinariwen pochodzą z północy Mali. Na początku lat 90-tych XX wieku walczyli z władzami malijskimi, z kałasznikowami w jednej i gitarami w drugiej ręce. Ich pieśni oporu, walki i miłości wspierały rebelię tuareską.
Wraz z kumulującymi się suszami na początku lat 70-tych, doszło do masowej migracji Tuaregów do miast Maghrebu i Afryki Subsaharyjskiej. Młodzi Tuaregowie, porzucają życie pasterskie w poszukiwaniu pracy zarobkowej. Większość jest skazana na brak zajęcia. Od tej pory będą nazywani Ishoumar – bezrobotni. To nowe pokolenie, żyjące na wygnaniu, stworzy nowe idee polityczne, które będą miały na celu walkę z niesprawiedliwością społeczną w stosunku do Tuaregów. Z tego ruchu narodzi się własnie Tinariwen.
W 2000 roku Tinariwen nagrali swój pierwszy album „The Radio Tisdas Session”. Zauważono ich na wielkich festiwalach, jak Le Festiwal du Desert w Mali. W 2004 roku wydali drugi album „Amassakoul”, i udali się na jego promocję do Europy i Stanów Zjednoczonych. Wystąpili między innymi na Roskilde Festival. W 2007 roku wyszła ich trzecia płyta „Aman Iman” oraz pojawił się film opowiadający historię Tinariwen i rebelii tuareskiej „Teshumara, les guitars de la rebellion Touareg”.
Marta Jackowska