Mungo Park (1771–1805), lekarz ze Szkocji, w wieku dwudziestu czterech lat miał już za sobą wyprawę do Indii Wschodnich. W 1797 roku udał się w niemal trzyletnią samotną podróż w celu zbadania rzeki Niger. Jej owocem są właśnie „Podróże we wnętrzu Afryki”.
Z drugiej wyprawy, zakrojonej na znacznie większą skalę i mającej daleko ambitniejsze cele Park nigdy już nie wrócił. Był człowiekiem wielkiego charakteru i pierwowzorem afrykańskiego podróżnika, odkrywcą, którego nazwisko zostało upamiętnione w nazwach wielu afrykańskich roślin.
Dla kogo jest ta książka? Nie dla zawodowych badaczy Afryki, ci bowiem książkę Parka już dawno przeczytali w oryginale i trudno byłoby znaleźć jakikolwiek poważniejszy tekst o odkrywaniu Afryki, który nie odwoływałby się do doświadczeń szkockiego podróżnika. Jest to książka raczej dla ciekawych, którzy chcą dowiedzieć się, jak wyglądało kolonizowanie Afryki. Czytelnicy dowiedzą się z niej, że nie był to proces łatwy i nie sprowadzał się do wysyłania wojska.
I chociaż kolonizacja była w dużym stopniu procesem gospodarczym, to nie zawsze i nie przede wszystkim polegała na bezrefleksyjnym eksploatowaniu Afrykańczyków, ale często powodowana była ciekawością i chęcią nawiązania stosunków gospodarczych.
Michał Kozłowski
Mungo Park, "Podróże we wnętrzu Afryki", Wydawnictwo Dalavich Press, Warszawa 2008.