Nawet piłkarzom z Afryki jest gorąco

afryka.org Wiadomości Polska Nawet piłkarzom z Afryki jest gorąco

Za oknami upalna pogoda. Ciężko przemieszczać się z miejsca na miejsce, a co dopiero trenować i grać. Okazuje się, że wysoka temperatura daje się też we znaki afrykańskim piłkarzom, którzy grają w naszej ekstraklasie.

W tym sezonie jest ledwie 10 graczy z kilku krajów z Afryki w najwyższej klasie rozgrywkowej. Wydawałoby się, że wysoka temperatura w żaden sposób nie przeszkadza im graniu. Tak jednak nie jest.

– Nawet jak dla mnie, to jest za ciepło. W moim kraju w Ghanie, kiedy za oknem jest koło 40 stopni, to wiadomo, że zaraz będzie padało. A tutaj skwar jest cały czas, nawet w nocy. Takie temperatury sprawiają, że rekcje stają się wolniejsze, a człowiek jest osłabiony. Ja też się męczę, choć może mniej niż moi koledzy z zespołu – mówi z uśmiechem obrońca Podbeskidzie Frank Adu Kwame, który pochodzi z jednego z największych miast Ghany Kumasi.

W podobnym tonie wypowiada się pomocnik Górnika Zabrze Dzikamai Gwaze. – W Zimbabwe tylko na przełomie listopada i grudnia jest taki gorąc, jaki teraz panuje tutaj. Przy tym wieje jednak wiatr. Tu nie ma nawet najmniejszego porywu, tak, że trudno złapać oddech – stwierdza Gwaze.

– Takie temperatury dobrze mogą znosić Senegalczycy, Malijczycy czy piłkarze z Nigru, krajów leżących w pobliżu Sahary – dodaje Adu Kwame.

Co piłkarze z afrykańskich krajów radzą w taką pogodę? – Wiadomo, trzeba jak najwięcej pić. Szczególnie dobrze trzeba się nawodnić przed treningiem – podkreśla Gwaze. Podobnie mówi Adu Kwame.

– Woda to teraz podstawa o każdej porze – dodaje gracz z Ghany.

Raczej nie ma co liczyć na taką sytuację, z jaką spotkał się były świetny pomocnika wielkiego Górnika Zabrze Erwin Wilczek, dziewięciokrotny mistrz Polski, który potem, w latach 80. z powodzeniem pracował w Gabonie. Z AS Sogara trzy razy zdobył mistrzostwo kraju, a w 1986 roku zagrał w finale afrykańskiego Pucharu Zdobywców Pucharów przeciwko słynnemu egipskiemu klubowi Al-Ahli (0:3, 2:0).

– Kiedy przyjechałem do Afryki, to kompletnie nie miałem pojęcia o ich zwyczajach czy tradycji. Wchodzą do szatni, a tu pałęta się nie wiadomo kto. Wysypuje na piłkarzy jakiś proszek i tylko przeszkadza w pracy. Powiedziałem mu, żeby się wynosił. Kolega z Francji wziął mnie jednak na bok i delikatnie wytłumaczył, że to „preparatoire psychologique”, tak tam nazywano miejscowego szamana. Cały czas kręcił się blisko zespołu. Przed meczem z Egipcjanami w finale mówił, że będzie padać. Tylko się uśmiechnąłem, bo był taki upał, że nie szło wytrzymać, a na niebie żadnej chmury. Zresztą tam mecze graliśmy o godzinie 15, w największym słońcu. Na pięć minut przed rozpoczęciem lunęło. Ten deszcz nam pomógł – wspomina mieszkający od lat we Francji Wilczek.

TEKST UKAZAŁ NA PORTALU INTERIA.PL

PIŁKARZE Z AFRYKI W EKSTRAKLASIE

Cracovia: Dialiba (Senegal)

Górnik Z.: Gwaze (Zimbabwe)

Podbeskidzie: Adu (Ghana), Lazarus (Nigeria)

Korona: Aankour (Maroko)

Lech: Ceesay (Gambia), Tetteh (Ghana)

Lechia: Rudinilson (Gwinea Bissau)

Pogoń: Nunes (RPA)

Wisła: Sarki (Nigeria/Haiti)

Michał Zichlarz, Afrykagola.pl

 Dokument bez tytułu