W 1979 roku Mengistu Haile-Mariam wysłał na Kubę tysiące etiopskich dzieci. Na wyspie rządzonej przez Castro miały zdobyć wykształcenie i wrócić do ojczyzny. Stało się inaczej.
Szacuje się, że na Kubę dotarło 2400 nieletnich Etiopczyków w wieku od 7 do 14 lat. Wszyscy trafili do szkoły na Wyspie Młodości. Ich przyjazd na Kubę był możliwy dzięki sojuszowi Castro z Etiopią. To Kubańczycy wspierali militarnie Etiopczyków w wojnie z Somalią o Ogaden, zaś reżim Mengistu przyjaźnił się z Hawaną. Na Kubę pojechały dzieci osierocone w wyniku wojny z Somalią. Później na wyspie zaczęli pojawiać się studenci z Etiopii.
Kubańskie władze zagwarantowały swoim etiopskim gościom edukację oraz najbardziej niezbędną pomoc materialną w okresie nauki. Dlatego największe problemy z adaptacją w nowym miejscu miały raczej związek z innym klimatem – Kuba była tropikalną wyspą, a dzieci przyjeżdżały z etiopskich wyżyn – oraz jedzeniem – na Kubie nikt nie jadał indżery – i językiem.
Co więcej stworzyli też możliwość studiowania na miejscowych uniwersytetach. W rezultacie kiedy dochodziło do podejmowania decyzji przez Etiopczyka, który znalazł się na Kubie jako dziecko i po ukończeniu szkoły musiał zdecydować, gdzie chce mieszkać, etiopski wychowanek kubańskiej placówki oświatowej na ogół decydował się zostać na wyspie.
Pomimo początkowej tęsknoty za ojczyzną, po kilku latach na obczyźnie, prawie nikt nie wracał. Kuba wydawała się znacznie atrakcyjniejszym miejscem do życia niż Etiopia. Tym bardziej, że kubańskie władze nie wyganiały Etiopczyków. Wyjątek stanowili studenci, którzy po ukończeniu kubańskich uniwersytetów wracali do kraju, bo ówczesny rząd dawał im pracę. Ale w tym przypadku ich powroty przerwało obalenie reżimu Mengistu i upadek komunistycznych władz w sowieckiej strefie wpływów.
Odtąd zmienił się kierunek wyjazdów z Kuby. Etiopczycy próbowali szczęścia w imigracji do Stanów Zjednoczonych i Europy. Najwięcej z nich dotarło do Hiszpanii. Ci, którzy zostali na Kubie żyją na niej do dziś. Wszyscy bardzo szybko przejęli kubański styl życia. Obecnie są bardziej Kubańczykami niż Etiopczykami.