afryka.org Czytelnia Afryka Inaczej Magal Touba 2016

Tegoroczna edycja Wielkiego Magal Touba odbyła się w sobotę 19 listopada 2016 roku. Społeczność Muridów na całym świecie przyszykowała się do obchodów rocznicy deportacji Sheikha Ahmadou Bamby Mbacke, założyciela Muridiyyah w Senegalu pod koniec XIX wieku, do Gabonu przez ówczesną francuską administrację kolonialną w 1895 roku. Każdy zwolennik (Murid) chciałby być w tych dniach w Toubie, stolicy Muridiyyah, miasta założonego w 1888 roku przez Sheikha Ahmadou Bamba, Khadimou Rasoul (Sługę proroka Mouhameda). Touba jest obecnie, pod względem gospodarczym i ludnościowym  drugim miastem kraju, po Dakarze.

Założyciel Muridiyyah podkreślał, że naprawił drogę, którą zmierzał prorok, oczyścił ją i odnowił, a następnie zwrócił się do wszystkich pielgrzymów, którzy chcieli podążać za nim z wezwaniem: „chodźcie, droga jest odbudowana”. Warto podkreślić specyficzny charakter lokalny Muridiyyah. Cheikh Abdoulaye Dièye, nieżyjący senegalski duchowny przywódca, określił tę drogę w sposób następujący: „Sheikh Ahmadou Bamba inauguruje w taki sposób nową erę w historii islamu i człowieka o czarnym kolorze skóry. Istotnie czarni mieszkańcy Senegalu musieli zazwyczaj jeździć do Mauretanii w poszukiwaniu nauczycieli duchownych. Ale założyciel Muridiyyah odwrócił rolę, będąc pierwszym czarnym przywódcą duchowym, za którym tłumnie szła ludność rasy białej, udowodnił, że wszyscy ludzie mają jedną duszę i pokonują siebie tylko przez bojaźń bożą, którą ofiarowują ich Stwórcy.”[1]

Przesłanie pokojowe Muridiyyah oraz osiągnięcie doskonałości duchowej zapewniane przez edukację, odbywającą się w daarach (szkołach koranicznych), opierającą się na zasadach Tarbiyya (edukacja moralna i duchowa), zwłaszcza na sufickich wartościach wytrwałości, stoicyzmu, pokory i solidarności. Dla S. Bamby święta wojna („Jihad nafs”) – to dżihad przeciwko własnemu ego, przeciwko cielesnej duszy. Powyższe założenie Bamba wyraził w słynnym zdaniu: „prawdziwym wojownikiem w drodze do Boga nie jest ten, który odbiera życie swoim wrogom, lecz ten, który walczy ze swoją cielesną duszą (nafs), aby osiągnąć doskonałość duchową”[2].

Sheikh Ahmadou Bamba, Khadimou Rassoul napisał: „Gdyby to nie było dla człowieczeństwa (dla synów Adama) nie spędziłbym ani jednej nocy na ziemi. Nie nadużywaj faktu, że jestem Czarny aby nie korzystać z moich dobrodziejstw. Jestem wiecznym sługą i każde pokolenie będzie miał pewność, że przyszedłem  dla niej.”

W 1921 roku w Diourbel Sheikh Ahmadou Bamba wygłosił znamienne słowa: „wobec dobrodziejstw, które dał mi Bóg, moja jedyna i suwerenna wdzięczność nie wystarczy, dlatego zapraszam każdego, kto cieszy się moim szczęściem osobistym do przyłączenia się do mnie w wiecznej wdzięczności wobec Boga, w każdą rocznicę tej daty….”[3]. To oznacza, że Sheikh Ahmadou również obchodził Magal, a pozostali Muridzi początkowo obchodzili go w swoich domach, to znaczy na terenie całego Senegalu.

W okresie późniejszym, podczas kalifatu (1945–1968), zgodnie z apelem drugiego kalifa Sérigne Fallou Mbacké (1888–1968), zwolennicy Muridiyyah, jechali do Touby aby tam obchodzić Magal. Z całego świata zwolennicy przyjeżdżają do Touby aby brać udział w tym dniu dziękczynienia i modlitwy. Magal jest organizowany w wielu krajach na świecie, w tym w Polsce. Senegalska społeczność obchodziła w tym roku 15. edycję Magal Touba w Warszawie.

Obecnie we wszystkich krajach Europy Muridzi są zorganizowani w ramach Dahira, pełniących rolę stowarzyszeń, które służą wsparciem, ale także pozostających miejscem realizacji wielu przedsięwzięć edukacyjno-kulturalnych. Diaspora Muridów kieruje się takimi wartościami, jak: kult pracy, pokora, bezinteresowność, ofiarność, solidarność, zaangażowanie na rzecz społeczności, walka z korupcją i odmowa przemocy. Wielowiekowe pokojowe funkcjonowanie Muridów może stanowić przykład alternatywy wobec zagrożeń XXI wieku, które niesie ze sobą globalizacja oraz nasilający się ekstremizm religijny.

Bara NDiaye

IHiSM Wydział Humanistyczny

UWM w Olsztynie



[1]              C. A. Dièye, Touba, Signes et Symboles, Paris 1997, s. 30-31.

[2]              B. NDiaye, Z dziejów islamu w Afryce Zachodniej, “Nurt SVD” 2015, No 2, s. 154-172.

[3] C. F. Mbacke, Une analyse historique de la dimension internationale et diplomatique du Magal,  http://www.dakaractu.com/Une-analyse-historique-de-la-dimension-internationale-et-diplomatique-du-Magal_a57351.html [ 02.05.2016].

 

 Dokument bez tytułu