Być w Senegalu i nie smakować tamtejszej kuchni! Przecież ten kraj słynie z najlepszych potraw w zachodniej Afryce. Podobną popularnością cieszą się senegalskie kucharki.
Kuchnia senegalska jest otwarta na zagraniczne wpływy kulinarne. Wyraźnie odczuwa się to w wieloetnicznym Dakarze. Urozmaicona stołeczna kuchnia, obok krajowych przepisów, oferuje także dania europejskie, libańskie, z Maghrebu, azjatyckie, z Beninu, Kamerunu… Senegal oczaruje każdego swoimi tradycjami i nadzwyczajną terranga – gościnnością.
Kuchnia Senegalu nie jest „talerzowa”. Rodzina, znajomi i inni zaproszeni goście siedzą wokół bol – miski – i każdy sięga ręką (lub łyżką) po jedzenie na swoim odcinku.
Dlatego, że mamy blisko do Atlantyku, ryba jest podstawowym produktem. Prosto z oceanu, wędzona, suszona, solona, fermentowana (jako dodatek guedź).
Mięso – baranina, wołowina- jest raczej drogie. Zboża to przede wszystkim proso na wsi i ryż w miastach i regionie Casamance. Dakar zaopatruje się w warzywa przede wszystkim z Grande Cote – duże wybrzeże, miedzy stolicą a Saint Louis. Pomidor jest wszędzie, także w formie koncentratu. Gombo, igname, niebe (miejscowa fasola), korzenie manioku i jego liście (jak szpinak)…
Dla poprawienia smaku, kostka Maggi – lub w plynie, zwana tu „corrige madame”- czyli popraw panią (mężczyźni nie gotują). Maggi i koncentrat pomidorowy są składnikami praktycznie nie do ominięcia.
„Thieboudienne” to narodowa potrawa Senegalu. W języku wolof oznacza „ryż z rybą”. Świeża ryba (Atlantyk tuż obok), kawałek suszonej ryby, yet (suszone mięczaki o ostrym zapachu), ryż i warzywa (maniok, marchew, kapusta, rzepa, bakłażan…), cebula, czosnek, koncentrat pomidorowy, ostra papryka. Wszystko na głębokim oleju arachidowym i na dwa sposoby: z pomidorem thiebou khonk i bez thiebou wekh.
Kaldou to przepis południowego regionu, Casamance. Ryba na oleju palmowym, warzywa i ryż. Najczęściej dodaje się sos cytrynowy.
Thiere basse salte pochodzi z Sine Saloum. Kuskus z prosa, baranina, pataty (słodki ziemniak), biała fasola, kapusta, a także rodzynki lub daktyle, sos pomidorowy.
Maffe potrawa przygotowana z mięsa (wołowiny, baraniny lub drobiu), ryżu, warzyw i pasty arachidowej.
Soupou Kandja to danie z ryżu, suszonej ryby oraz yet (suszone mięczaki), olej palmowy i sos gombos. Yassa ginar: smażony kurczak w sosie cebulowym i cytrynowym.
Desery to przede wszystkim produkty mleczne i kulki z mąki prosa: fonde, thiakri , lakh. Mimo dużej produkcji owoców, szczególnie w Casamance, soki owocowe nie są tak popularne. Bissap bije wszystkie rekordy. Tak naprawdę to herbata z hibiskusa, mocno słodzona, czasem z dodatkiem mięty. Inne soki to dakhar, ginger, bouye (owoc baobabu), i moja ulubiona herbata kinkeliba. Natomiast parzenie zielonej chińskiej herbaty to ceremoniał w całej zachodniej Afryce. W Senegalu nazywany Atthaya, może trwać kilka godzin i podana jest zawsze jako „3 normaux” – w trzech aktach, w szklaneczkach, po obiedzie lub kolacji, często przed domem, warsztatem… Pijąc ją, trzeba mocno, głośno pociągnąć!
Mamadou