Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców, Antonio Guterres, przyznał, że międzynarodowa wspólnota zapomniała o uchodźcach z Sahary Zachodniej. Guterres odwiedził właśnie zachodniosaharyjskie obozy uchodźców w Algierii. To co zobaczył na miejscu, skłoniło go do rachunku sumienia w imieniu świata, który mógł zrobić znaczenie więcej dla 165 tysięcy osób, które uciekły z okupowanej przez Maroko Sahary Zachodniej do obozu Tindouf, położonego w Algierii.
Guterres zapowiedział, że będzie zastanawiał się nad tym jak pomóc zachodniosaharyjskim wygnańcom. Po dwóch dniach wizyty w Tindouf stwierdził, że świat powinien wreszcie się obudzić i pomóc Saharyjczykom, wypędzonym z ich ojczyzny.
Guterres jest pierwszym przewodniczącym Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców, który od czasu poprzedniej wizyty podobnego mu rangą oenzetowskiego urzędnika w 1976 roku, odwiedził zachodniosaharyjskich uchodźców. Sahara Zachodnia, która po odejściu Hiszpanów w 1975 roku, ogłosiła niepodległość, została natychmiast okupowana przez Maroko za przyzwoleniem ówczesnych hiszpańskich władz. W rezultacie doszło do wieloletniego konfliktu, w którym Saharyjczyków reprezentuje do dziś Front Polisario.
Polisario domaga się przywrócenia niepodległej Sahary Zachodniej. Guterres twierdzi jednak, że nie może być innego rozwiązania niż droga politycznych negocjacji z Marokiem. Takie rozmowy już trwają, ale nie przynoszą pożądanych rezultatów, wobec postawy strony marokańskiej, która nie chce zrzec się bogatych w surowce naturalne ziem Sahary Zachodniej.
Sahara Zachodnia jest pozostawiona sama sobie. Jedynym wiernym sojusznikiem, który udzielił schronienia Saharyjczykom jest Algieria. Maroko, chociaż za okupację zachodniosaharyjskiego terytorium zostało wykluczone z członkostwa w Organizacji Jedności Afrykańskiej (OJA), dziś znanej jako Unia Afrykańska, nie obawia się o swoją pozycję. Okupacja Sahary Zachodniej jest możliwa również dzięki postawie Unii Europejskiej (UE) wobec Maroka. Jak dotąd UE nie wykluczyła jednoznacznie Sahary Zachodniej ze swojej umowy z Marokiem, co oznacza, że formalnie uznaje przynależność zachodniosaharyjskiego terytorium do państwa marokańskiego.
Paweł