Ludzie w miejscu, w którym mieszkam, mówią, że jeśli czasem brakuje ci odwagi, to patrz w słońce, tak długo, aż nie będzie to już możliwe. Czasem może to trwać pięć minut, czasem siedem, a czasem trzeba czekać dzień albo dwa, bo deszcz pada, i wtedy słońce staje się niewidoczne dla oczu.
Dlatego niektórzy martwią się , kiedy nie widać słońca. Człowiek cieszy się powrotem słońca, bo wraz z nim wraca życie, które staje się jaśniejsze. W miejscu, w którym mieszkam, ludzie mówią, że bez światła nie ma życia, tak jak bez dobrego słowa, miłości, czy bez porażek i sukcesu. Słońce wraca, po pochmurnych dniach.
W miejscu, w którym mieszkam, ludzie mówią, że wszystko ma swój czas. Jeśli dziś płaczesz, być może jutro będziesz się śmiał, ale pojutrze możesz znowu płakać. Bo wszystko ma swój czas, by się czegoś nauczyć, by zaufać życiu, i zawsze wierzyć, że najlepsze jeszcze przed nami, cokolwiek by to było… Nie na miarę naszych oczekiwań, ale na miarę życia, słońca i czasu… „Życie coś wymyśli” – mówią ludzie, którzy mieszkają obok mnie.
s. Dolores Zok, RPA